Ik zat weer eens te bladeren in het oude boekje: ‘ Cycloram voor de huisvrouw’, aangeboden door de Nederlandse spaarkas, instituut voor systematisch sparen.

Dat klinkt als vroeger en is het ook. Het is een soort encyclopedie voor het huishouden. Vanmorgen zag iets over ‘ de stofdoek’. Kinderen van nu kunnen zich hierbij helemaal niets meer voorstellen, want wat is het advies: maak van een lap zo groot als een theedoek een stofdoek en geef dat cadeau. Het zal zeer welkom zijn. Je zoomt het stuk om en kan er zelfs de naam van degene die het ontvangt op borduren. Ik heb nooit, ook vroeger niet, gehoord dat iemand een stofdoek cadeau deed of kreeg. Ik weet zeker dat mijn moeder zich beledigd zou voelen: vind je het hier soms niet schoon genoeg?

Maar ik herinner me ook dat uit oude kleding de goede stukken werden geknipt en voor allerlei andere doelen werden gebruikt. Poppenkleertjes, inktlappen (met bovenop een lapje van een oude zeem en een mooie knoop daarop om alle lapjes bijeen te houden), en allerlei oude lappen die in het huishouden werden gebruikt tot ze echt op waren. Ik doe van dit alles bijna niets. Alleen gebruik ik oude t-shirts voor in het schoenpoetsmandje.

En om nog even op het woord ‘ cycloram’ terug te komen. Het is samengesteld uit het Griekse woord kuklos en het woord Ram. Het betekent een kring, cirkel, de gesloten lijn die getrokken wordt door uitgeverij De Ram. Aldus de woorden van de uitgever. Ik heb in het boekje geen datum van uitgave gevonden maar op internet zag ik 1959. Dus echt in mijn jeugd. Ik heb geen idee of mijn moeder dit ook heeft gehad. En hoe ik er aan kom? Gekregen van vrienden die gingen opruimen en dachten: daar kan zij vast wel wat mee. Dat klopt dus. Ik heb er wat plaatjes bij gezocht en het laatste hangt bij mij in de keuken.