Het volgende gedicht is vanuit Icarus geschreven. Je voelt dat de sfeer anders is, de angst wordt veel duidelijker.

icarus

samen ontsnappen
op armen als vleugels
ik zweef, cirkel omhoog
luister niet naar mijn vader
ken mijn eigen grenzen

vrij, machtig vrij voel ik me
plots wiebelende vleugels
veren dwarrelen rond
het evenwicht is weg
ik cirkel rond, hang scheef

mijn angstschreeuw schuurt langs me
als ik omlaag stort als een stormvogel
mijn vel klappert, mijn oren suizen
ik hoor de golven ruizen
een grote plons en rond mij het duister

marisca