De derde dag trekken we verder door de ‘ drizzle’, een milde regen noemen ze dat hier. De tomtom heeft de smalste weggetjes voor ons uitgekozen richting Killarney, ons volgende doel. Overal straatnamen en andere aankondigingen in het moderne Iers en in het Gealic. Deze taal spraken ooit alle Ieren tot de Engelsen, die hier de macht kregen, het vanaf de 17e eeuw verboden. Nu spreken de meesten Engels en is het Gealic op school een vak bij ‘vreemde talen’.

In Bantry even een binnen koffiestop want de drizzle druilt steeds meer. We hebben ervoor gekozen niet de door bijna iedereen bereden Ring of Kerry te rijden, maar de kleinere Ring of Beara. Allerlei soorten landschappen trekken we door maar dat met de rotsen en de schapen vind ik het mooist.Omdat er geen parkeerplek is en er toch verder niemand rijdt stop ik op de weg om wat foto’s te maken. Een dan, juist, dan komen er net auto’s langs.’ Of we problemen hebben’. ‘Nee, ik maak wat foto’s’. Een groet en we zijn weer alleen met de schapen die geregeld ook over de weg lopen.

Rond 1 uur lunchen we binnen aan een meer waar ik een heerlijke soort vissoep eet. Ton had trek in een gebraden kippenpoot en kreeg er maar liefst zes op zijn bord. Niet zoals hij had gedacht met een knapperig velletje, maar dik gepaneerd en gefrituurd. Kreeg hij natuurlijk nooit op dus hebben we een doggybag gevraagd en hebben we koude kip vanavond op de kamer. Of we ook de groente mee willen? Dat niet.

De aardige serveerster schrijft de snelste route naar Killarney voor ons op en een uur later zijn we bij ons B&B “Salmon leap’.

We worden hartelijk ontvangen, krijgen een prachtige kamer met ‘study’ en slapen tot zes uur. Ik eet een beetje kip, Ton niet, wel fruit en nadat we wat hebben gedronken en beneden hebben gelezen en op internet gekeken, gaan we weer slapen. Morgen rustig aan doen.