Ik zag dinsdag dat de kermis op de Grote Markt al opgezet was en ik krijg dan geen enkele aanvechting om de kermis op te gaan. Dat heb ik voor het laatst gedaan toen de kinderen nog klein waren en twee jaar geleden toen we een foto-opdracht kregen om de kermis op de Dam in Amsterdam op allerlei manieren in beeld te brengen. Zo vind ik het niet zo prettig om zo maar mensen te gaan fotograferen dus ik ging achter een vuilcontainer staan en begon van daaruit te fotograferen. En hoe langer ik dat deed, hoe minder ongemakkelijk het voelde.
Op een gegeven moment viel me het verlangen van de kinderen op. Het verlangen ergens in te kunnen en niet te mogen of niet te kunnen omdat zij er geen geld voor hebben. Gelukkig is er soms een oma die dan op zoek gaat naar wat euro’s, maar vaak zag ik de kinderen wat dromerig staan te verlangen. Ik weet van mezelf alleen dat ik al op de MULO zat en dat ik naar de Zaanenlaankermis ging. En natuurlijk keek ik op die leeftijd stiekem meer naar de jongens dan naar de attrakties. En nu vind ik het eigenlijk een hoop herrie en drukte, maar ja, ik ben geen puber meer.
Was laatst met mijn kleinkinderen op een kleine kermis.
Genoot van de gretigheid van mijn kleinkinderen.
Maar zag ook de vaak lege blikken van de kaartjesverkopers, blind voor het kinderlijk enthousiasme.
Kocht een suikerspin, betreurde dat hevig.
Overal suikerspin, plakkerige gezichtjes, herrie, hoge prijzen.
Jammer, ben geen kind meer….