Dan is het half november en zit ik toch in een vest op het balkon in de zon te lezen. En het voelt gewoon warm, wat een heerlijk najaar. Wat ik zat te lezen? ‘ De vaderlandse geschiedenis van prehistorie tot nu’ van Han van der Horst. Een van de drie boeken die ik onlangs op de boekenmarkt heb gekocht. En ik was net bij het gedeelte waarin beschreven wordt hoe Vlaanderen is ontstaan. Lees maar mee:

…’Boudewijn, een vazal van Karel de Kale, had een alles verterende passie opgevat voor Judith, de dochter van zijn heer. Van een huwelijk kon door het verschil van status tussen beiden geen sprake zijn. Boudewijn maakte nu ongeveer de ernstigste inbreuk die een vazal op de banden met zijn heer kon maken: hij liep met Judith weg, plukte de bloem van haar onschuld, en het gelukkige paar trad zonder toestemming van Karel in het huwelijk. Jarenlang hebben de twee met een bende getrouwen min of meer als struikrovers rondgezworven, steeds op de vlucht voor de aanhang van Karel de Kale.
Uiteindelijk liet Karel politieke belangen boven zijn woede prevaleren. Hij erkende Boudewijn als schoonzoon een beleende hem met een moerassig gebied ten zuiden van de Schelde, dat zo onveilig werd gemaakt door Deense zeerovers dat de beide klooster bij het dorpje Gent al door de monniken waren ontruimd. Boudewijn wist zijn gebied dermate effectief te beschermen, dat hij er de bijnaam ‘ met de ijzeren arm’ aan overhield. Zijn nazaten bouwden hun erfgoed aan de kust uit tot het graafschap Vlaanderen’.

En nu snap je dus de titel van dit stukje.
Karel de Kale. Geboren 13 juni 823 in Frankfurt am Main en is gestorven in Avrieux ( Savoye) 6 oktober 877.

Hij werd keizer van het Roomse Rijk als Karel II. Hij was de jongste zoon van keizer Lodewijk de Vrome en zijn tweede vrouw Judith van Beieren. Hij huwde met Richildis van Provence en werd vader van Lodewijk de Stamelaar, Judith van West-Francie en Charles the Child.