Water

als ik denk dat je weg bent voor eeuwig
omdat je me gist’ren ontviel
dan vind ik je terug in de liefde
en draag ik je mee in mijn ziel

als we samen gaan zitten bij het water
om te kijken naar luchten zo vrij
daar schrijven we oude verhalen
en leef je voor altijd in mij

Inge Zwerver

Dit gedicht kreeg ik onlangs toegestuurd van een dierbare vriendin en nu Ton zijn verjaardag nadert zocht ik het weer even op. Het stond in de Trouw. Het is gek met iemand missen, je doet het niet de hele tijd maar op de meest onverwachte momenten popt het op. Maar met zo’n komende verjaardag voel ik dat weer sterker. Ik zal bloemen naar Ton brengen, stilstaan bij zijn zijn en niet meer zijn en mogelijk even uitkijken op het water vlak achter waar hij rust. Ik zal wat vaker dan anders naar zijn foto’s kijken op mijn telefoon of op de computer. En ik zal heimwee voelen, maar ik draag hem mee in mijn ziel en ben daar weer met hem verbonden. Want hij leeft voort in mij, in de kinderen en allen die van hem hielden.