Ja, zo zou oud worden eruit kunnen zien. Niet alles werkt meer zoals vroeger toen je dingen deed met je lijf zonder erbij na te hoeven denken.
Er moet het een en ander gestut worden en langzaam breidt het verval zich uit.
Stukjes heden laten los, stukjes verleden verdwijnen, net als namen die niet meer boven komen.
Je hebt geluk als er mensen om je heen zijn die de puzzelstukjes weer een beetje op zijn plek krijgen, al is het maar voor even.
Maar kijk ook eens hoe mooi verval kan zijn, hoe het een eigen schoonheid heeft.
Ik weet het, makkelijk te zeggen nu ik nog redelijk veel kan en ik weet hoe verdrietig het is als er teveel puzzelstukjes gaan ontbreken en dat niemand dat wil.
Maar toch troost deze foto me, ondanks het verval blijf ik toch nog wat van het oude zien, van hoe het was. Maar ik ben wel blij dat ik zelf nog niet in deze staat van onttakeling ben, ondanks die schoonheid van verval.