Ik had een citaat uitgeknipt om bij te schrijven. Het luidt: Met mijn troostgoed geef ik herinneringen terug.

Wat is mijn troostgoed en aan wie geef ik herinneringen terug? In eerste instantie denk ik aan mezelf. Al die stenen die ik van vakanties heb meegenomen, het zijn herinneringen die ik in de hand neem. Ik voel me weer daar aan zee en op die camping. Zakken vol stenen sjouwde ik mee omhoog en legde ze rond de caravan. Later vertelde Ton dat als ik nieuwe meenam hij andere weer weghaalde. En als we vertrokken moest ik keuzes maken: welke mogen mee en welke niet? Want anders was de caravan te zwaar beladen volgens Ton.
Is het troost om daaraan terug te denken als ik zo’n steen oppak? Ja, want het haalt fijne herinneringen op.

Dat heb ik ook als ik het strikje van Ton zie liggen op zijn werkblad. Dan komen de herinneringen boven van de momenten dat hij dat droeg. Foto’s kunnen ook troostgoed zijn maar ook mooie herkenbare stukken in boeken of gedichten. Belangrijk dus om een voorraad troostgoed aan te leggen, te bewaren, op te pakken indien nodig. Geef het jezelf terug die fijne herinneringen, mijmer erbij, glimlach, laat tranen lopen en blijf ze koesteren dat troostgoed.