Vandaag is weer zo’n dag van gemixte gevoelens. Aan de ene kant, de grote kant, staan die 53 jaar dat we samen getrouwd zijn geweest. Aan de korte kant staan de twee jaar dat ik die dag zonder Ton herdenk. Vanochtend hem een bloeiende plant gebracht, geen bloemen want met die wind waait die vaas vast om. Ton nam altijd bloemen voor mij mee, niet alleen op onze trouwdag of mijn verjaardag maar elke vrijdag als hij uit zijn werk kwam kocht hij een bos bloemen. Dus vandaag bracht ik bloemen naar hem.
Ik kreeg lieve berichtjes, een prachtige kaart en straks ga ik met de kinderen eten hier thuis. Wij gingen altijd uit eten maar nu wil ik thuis zijn. Ik heb het geluk dat ik kan terugkijken op mooie herinneringen en die blijf ik koesteren. Ik heb wat foto’s gezocht van door de jaren heen. Van ons trouwen, van onze eerste bezoek aan Parijs in 1972, van onze reis met vrienden naar Portugal in 2007 en een van vlak voor corona in 2020.