De dichter Sjoerd Kuyper geeft een heel lang, leuk, fantasievol gedicht geschreven (zoek het maar op, zo leuk) over de kleur groen. En daar moesten wij ons weer door laten inspireren tijdens een vijf minuten durend sprintje. Dit kwam bij mij boven:

Na het frisse lentegroen verdonkeren al die groenen tot één saai zomergroen. 
Geen eersteverliefdsheidgroen meer want dat verdween met het einde van de lente. 
Ook poepgroen is verdwenen want de pillen hebben geholpen.
Mijn truitjesgroen blijft hangen in mijn kast.
Het groen van mijn balkon is verworden tot bladderafgrijsgroen.
Maar mijn aquarelgroen is nog steeds in het doosje, klaar om gemengd te worden van lichtgroen tot bruingroen.
En het gras is zijn grasgroen aan het verliezen en wordt langzaam dorgeelgroen.
En ik, mijn lentegroen is allang herfstgroen geworden en ik hoop dat het nog lang duurt voor het verbleekt is tot droogdorgeelgroen.