Ik had over Anselm Kiefer gelezen, had de documentaire gezien op de televisie en wist: dat werk moet ik in het echt zien. En dat gebeurde vandaag. Toen we bij het Van Goghmuseum aankwamen stond er een rij voor de ingang die helemaal om het museum heenliep. We hadden een tijdslot maar moesten toch helmaal achteraan sluiten. De moed zonk ons in de schoenen. Dan maar eerst koffie en hopen dat de rij geslonken was. Dat was niet het geval maar het ging wel veel sneller dan toen we eerst aankwamen. En wat waren we blij dat we de moed niet hadden opgegeven. Diep onder de indruk was ik van het werk, niet alleen waar formaat betreft, maar vooral vanwege de voorstelling en de manier waarop verf, stro, zonnebloemen, zand, lood etc. erin verwerkt waren. We mochten daarna de rest van de tentoonstelling in het Stedelijk bekijken en dat was bijna nog pakkender. Wat een kunstenaar, wat een visie en techniek. Helemaal vol ervan gingen we weer naar huis om daar na te genieten van alle foto’s die ik had gemaakt. Mijn advies: reserveer een tijd want dit zie je niet gauw meer.