Ik geniet van alle bollen die boven de grond kwamen of nog zijn, maar waar ik ook ieder jaar weer van geniet zijn de paardenbloemen. Om mij heen in de berm zie ik op het moment van die hele lage, net boven de grond groeiende gele bloempjes. Ze hopen misschien dat de grasmaaier nu zo over ze heengaat dat ze niet gekopt worden. Ik bedacht toen ik ze zag: waarom heten ze zo? Dat komt omdat ze veelal in weiden groeien waar ook paarden lopen en die eten er graag van. Onbewust eten zij de plant die goed voor hen is. De officiële Latijnse naam is ‘Taraxacom officinale’. En dat ‘officinale’ betekent dat de plant geneeskrachtige eigenschappen heeft.

Het plantje kan bijna overal goed gedijen en staat daarom symbool voor veerkracht en doorzettingsvermogen. Ik vind het altijd leuk als mensen zulke dingen bedenken. Net als andere namen voor het plantje zoals: Pissebloem, Beddepisser, Melkblom, Molsla, Leeuwentand, Ganzetongen of Papenkruid. 
Zelfs de weggeblazen pluisjes hebben een symbolische betekenis gekregen: als verspreider van licht en positieve energie.

Dit alles las ik en ik vond het wel een leuke bijlage bij twee foto’s die ik maakte van de paardenbloem. Hij groeit zelfs tussen de kleinste kiertjes tussen stenen en tegels op de stoep. En als je het bloempje vergroot op je camera dan zie je dat het niet één bloem is maar een massa bloempjes bijeen.