Zoals waarschijnlijk wel bekend heb ik allerlei groepjes waar ik aan deelneem. Een van die groepjes bestaat uit ‘De Schildermeisjes’. Vier 70ers die zich nog steeds als een kind op een nieuwe opdracht storten. Wat doen wij vier keer per jaar? Wij komen bijeen en om de beurt kiest iemand van ons een kunstwerk uit. Daar gaan we eerst bij schrijven. Degene die het kunstwerk heeft uitgekozen heeft het uitgeprint, in vier gelijke stukken geknipt en ieder stuk op een wit vel papier geplakt maar zo dat als we de papieren tegen elkaar leggen, in het midden het kunstwerk weer een geheel is. Blind trekken we een vel papier en daar gaan we thuis mee aan de gang. Het witte papier wordt gevuld met kleurpotlood, krijt, verf, papier of lapjes, wat ieder zelf wil. We gaan uit van het stukje dat we hebben van het kunstwerk en breiden dat op eigen wijze uit zodat het wit verdwijnt.
Als we na drie maanden weer bijeen komen is het altijd spannend om te zien hoe onze individuele stukken samenkomen. Bijna altijd past het, een enkele keer sluit het niet aan. Maar dat is geen probleem, we hebben er lekker thuis aan gewerkt. Natuurlijk gaan we er ook bij schrijven en maken we er foto’s van. 
Dit keer was het een werk van Kandinsky en het paste prachtig. Ik heb het oorspronkelijke werk, het vierkantje in het midden, en de aparte vellen met een lijntje aangegeven. De tweede foto is mijn werk. Omdat ik niet weet of de anderen hun werk hier ook zo willen tonen met hun naam erbij laat ik ze anoniem zien.

En het nieuwe werk hebben we weer meegenomen en dat is heel anders. Benieuwd hoe dat straks weer gaat uitpakken.