Het was gisteren dubbel om afscheid te nemen van 2024, we deden het met een lach en een traan. Zo belangrijk om dan mensen om je heen te hebben die om je geven en weten wat je doormaakt omdat zij hetzelfde doormaken. Gelukkig was ik weer zover opgeknapt dat ik de deur uit kon.
Vandaag weer thuis en niet even een frisse neus gehaald zoals ik van plan was maar weer eens zitten boekselen. Het blijft bijzonder als je een stuk tekst pakt en je ogen erover laat dwalen en er dan steeds wat woorden uitpikt die dan ook nog met elkaar verbonden kunnen worden. Dat is makkelijker als het een tekst is waar je wat mee hebt maar een vreemde tekst geeft misschien weer heel andere woorden en inzichten. Ik pakte een pagina uit het blad van Natuurmonumenten, omlijnde woorden die me aanspraken op dat moment (ander moment had ik mogelijk andere gekozen) en verbond ze met elkaar en zo ontstond er een mooie gedachte/wens voor 2025.

Het leest bijna als een laddergedicht:
onze beurt
samen
individu
sluit je aan
als mens ben je een licht
hoop
een betere wereld
optimisme
zinvol
vrijwilligers
levenswerk
delen met onze kinderen

Je kunt de enkele woorden ook aanvullen maar ik vond dat het voor zichzelf sprak en zo kan ieder er een eigen aanvulling aan geven.