Gisteren in het Schrijfcafé stonden drie waxinelichtjes te branden en één was nog niet aangestoken.Ik schreef toen: 


Eén lichtje wacht nog op licht.

Aan ieder van ons om het aan te steken voor onszelf of voor een ander. Licht, we kunnen niet zonder. Ook het symbolische licht aan het einde van de tunnel geeft mensen hoop, uitzicht op een betere, lichtere tijd.
In jezelf een lichtje ontsteken als het donker in je voelt kan niet iedereen. Fijn is het dan als iemand je daarbij helpt. Licht betekent ook warmte, gezelligheid, veiligheid.
Belangrijk als mens om ook voor een ander een lichtpunt te zijn. Dat hoeft geen grote paaskaars te zijn maar zo’n klein waxinelichtje kan al genoeg zijn.
‘Er zij licht’ staat er geloof ik in het scheppingsverhaal. Laten wij dat zijn.