Gisteren een heerlijke dag, vandaag weer minder.Vanochtend ging het nog maar vanmiddag ging het weer mis. Hoewel mis, het ging gewoon even niet. Ik moest denken aan de twee kaarten die ik een tijdje geleden kreeg van twee vriendinnen met beide tekst erop van de dichteres Vasalis. De ene waren de bekende regels uit ‘Sotto Voce’:

En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.‘

En dat sloeg vanmiddag weer toe. Het andere was het gedicht van Vasalis ‘Eb’, een van mijn lievelingsgedichten en ook daarin herkende ik hoe ik me nu voel.

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door ’t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

Vasalis