Weer een zin uit’Boswerk’, tekst van Jan Kleefstra:
‘In de verte wacht de vertraagde tijd waarop al eeuwenlang wordt neergekeken’.
Op iets neerkijken brengt negatieve energie. Ik vind het ook hautain. Maar hoe kijk je neer op zoiets abstracts als ‘de tijd’?
Waarschijnlijk is de vertraagde tijd de tijd die men neemt om na te denken, dingen eens goed te bekijken, te ontspannen, te vertragen en te zijn in het moment.
Al eeuwenlang moet alles sneller, efficiënter, is er geen tijd voor reflextie want men moet door.
We weten wel dat we ook de vertraagde tijd nodig hebben en gaan op meditatie, yoga, maar voor een uurtje in de week en dan weer hollen van het een naar het ander.
Er wordt soms neergekeken op mensen die het echt anders willen en doen maar ik denk dat er dan ook jaloezie meespeelt. Zij durven te minimaliseren en te genieten van de vertraagde tijd, jij wil wel maar durft niet.
Mijn agenda is ook redelijk gevuld, soms teveel, maar ik probeer het te beperken tot één activiteit per dag. De rest besteed ik aan rusten, lezen, knipselen, of gewoon rommelen in huis en dat voelt als één volle vertraagde tijd. Vol in de betekenis van waardevol gevuld.
Maar ik moet ervoor waken om niet teveel te willen. Er is zoveel leuk. Maar een wijs gezegde luidt: teveel leuk is niet leuk.
Telt koffiedrinken met een tijdloze blik op het voortkabbelende leven ook als een activiteit?