Vanochtend maakte ik bij Nel een fabeldier met woorden in plaatst van met geknipte vormen.

de allesie

iets te zijn wat niet bestaat
en toch ben ik er
sta stevig op mijn stronken
ruik de mest in mijn haar
voel met mijn angels
aan de bloesem van de boom
schuif mijn lijf uit
tot aan de kroon
krimp weer in
sluip in een muizenhol
mijn mollenhanden weten de weg
met mijn ogen, groot als appels
zie ik wat er niet is

ik trek mij terug het licht in
mijn vacht vangt de zonnewarmte
sla mijn vlindervleugels uit
en stijg op, roepend mijn naam
allesie, ik ben allesie
kan kruipen en vliegen
kan uitschuiven en krimpen
schreeuwen en zwijgen
ik kan alles want
ik ben een allesie
iets wat niet bestond
maar nu bestaat
hier op dit papier
voor nu en altijd