Wederom geschreven naar aanleiding van een citaat van Jan Kleefstra uit het boek ‘Boswerk’:
‘Niets wordt door de wind weggedragen, niets door haar verontrust…’

Daar is het stil, heel stil, geen blaadje ritselt, zelfs de wind is stil. Niets om mee te nemen, niets om rond te draaien, te ritselen. In zo’n stilte kun je je onderdompelen. Slechts het suizen in je oor hoor je. Ik heb wel eens in zo’n stilte gezeten. Lopen moet je dan niet doen want de miniemste loopgeluiden verstoren het evenwicht van de stilte.
Mooi dat de wind niet alleen als ze op volle kracht is anderen kan verontrusten maar dat ze zelf ook verontrust kan worden. Door wie? Door wat? Ik merk dat ik de wind vrouwelijk vind, het woordenboek is het niet met me eens.

Ik vind stilte in huis meestal ook heel fijn, heb niet vaak de radio aan. Soms in de keuken lekker countrymuziek, soms aan tafel klassieke muziek, maar meestal geen muziek. En dan zit ik heerlijk weer te knippen en te plakken en dan ontstaat er weer een schelpvogel.