Van de bibliotheek heb ik het boek ‘Voor het eerst’ van Herman van Veen geleend. Een heerlijk boek om de zinnen te verzetten. Zo staat er ook een klein gedicht van hem in dat luidt:

ouder worden
doe je voor het eerst
alles is fris en nieuw

er gaat een wereld
voor je dicht

En dat laatste komt momenteel vaak voor in gesprekken met vriendinnen. Enkelen zijn wel een stukje ouder dan ik, halverwege de 80, en ervaren dat veel dat zij moeiteloos konden nu moeite kost of helemaal niet meer gaat. Maar dan denk ik, hoeveel jaren heb je dat wel kunnen doen? Als je dat afzet tegen het aantal jaren dat je het niet kunt is het positieve in de meerderheid. Misschien heb ik er wat moeite mee omdat ikzelf van mijn 30e al niet meer kon tennissen en daarna ook veel lichamelijk niet heb kunnen doen. Dus voor mij is het makkelijker dingen niet meer te kunnen want ik ben het gewend. Positieve daaraan is dat ik mijn creatieve kant meer heb kunnen ontwikkelen in de jaren dat ik veel aan huis was gebonden. En dat komt me nu ook weer goed van pas. Maar het is makkelijk om over een ander te oordelen want je voelt niet wat die ander voelt. En het is een feit dat onze wereld kleiner aan het worden is en steeds meer op slot gaat. Maar het helpt als je elke dag de positieve dingen die er gebeuren meer aandacht geeft. Ik weet uit ervaring dat het leven dan makkelijker te dragen is.