‘De ware ontdekking is niet het vinden van nieuwe landschappen,

maar het krijgen van nieuwe ogen.’

Marcel Proust

Dit ervaaar ik deze week sterk nu ik elke dag langs hetzelfde stuk strand loop. Maar in mijn ogen is het niet hetzelfde want iedere dag ontdek ik iets nieuws en iedere dag maak ik vele foto’s om die ontdekkingen vast te leggen. De wind verandert schelpen in kleine duintjes, de zon brengt schaduwen die er eerst niet waren, de storm veegt het zand in nieuwe patronen, de zee golft heftiger of zachter en bandensporen laten een diepe indruk achter.

De keuze: eerst tegen de wind in om op te laden en dan op de terugweg de wind mee? Eerst tegen de wind in. Op de terugweg de wind in de rug en heel rustig gaan mijn ogen spiedend in het rond. En iedere keer als ik denk dat ik nu alles wel gezien heb ontdek ik iets nieuws en buk ik voor de honderste keer om iets van dichtbij te bekijken en vast te leggen.
Zo zie ik binnen een kilometere iedere dag een nieuw landschap ontstaan , gewoon door de tijd te nemen, te kijken en te zien. Weinig nodig om me gelukkig te voelen.