‘Denken is interessanter dan weten,

maar minder interessant dan kijken’.

Goethe

Denken is aktief bezig zijn in je geest, dat hoeft bij weten niet meer. Maar als je goed kijkt dan opent zich steeds weer iets wat je tot denken en verwonderen aanzet en je geest verrijkt. Dat gebeurde mij vanmorgen. Het was droog en er was een heerlijke frisse wind toen ik mijn wandeling langs zee begon op een door mensen verlaten strand. Ik begon tegen de wind in met mijn fototoestel in de starthouding .  Die oprollende en dan vallende golven vervelen nooit. Weinig schelpen op mijn pad dus ik kon mijn blik naar zee blijven wenden. De strekdammen in zee waren bijna helemaal onder water maar er was nog genoeg om op de foto vast te leggen. Na een tijd op het harde zand gelopen te hebben draaide ik me om en met de wind in de rug ging ik terug, nu dicht bij het duin. Daar lagen allerlei aanspoelsels, mooi omwaaid met zacht zand zodat er allerlei nieuwe vormen waren ontstaan. Dan wordt een oude veer, een brokje veen, een plastic bakje, een ballon, gedroogd wier of  een stuk plastic interessant genoeg voor een foto. Dat schoot dus niet op maar ik had tijd zat. Telkens bukte ik weer als ik iets boeiends zag. Ik denk dat ik wel 100 foto’s heb gemaakt ( ik tel het even na en het zijn er 120). Op de weg terug genoot ik bij het vooruitzicht de foto’s vergroot te zien op mijn i-pad. En later thuis komt de selectie en mogelijke bewerking. Ook een fijn vooruitzicht.
Gisteren vond ik een mooi steentje en nam dat mee om naar Ton te brengen.
Vanmiddag is het al de hele tijd aan het regenen dus blijven we binnen. Vanavond gaan we uit eten bij het restaurant hier vlakbij en dan breekt morgen alweer de laatste dag hier aan.  Hopelijk is het dan weer droog en loop ik een laatste keer ‘mijn rondje’. Als ik thuis ben laat ik wat foto’s zien van mijn verwonderrondje.