Gisteren was er weer een mooie lucht. Anders zeiden we tegen elkaar:’ kijk eens, wat mooi weer’. Maar nu dacht ik het alleen maar. Toch geprobeerd er een combinatie van te maken. Dus de naam van Ton gezentangeld en in de lucht gezet. Gisterochtend lopend door het bos naar Ton gelopen en hij ligt nog steeds onder een deken van bloemen. Fijn dat hij op zo’n mooie plek rust. En thuis staat zijn foto naast de bank waar ik veel op zit en waar hij graag op zat te lezen, zoals op de kaart te zien is.