Gisteren hadden we een heel bijzondere dag: Anne en Rob gingen trouwen. Ze waren van plan ooit te trouwen en toen het met Ton niet goed ging dachten ze: als we willen dat hij erbij is, moeten we niet te lang wachten. En toen bleek dat ze binnen drie weken hun trouwdag hadden geregeld. Wat zij niet wisten was dat de ouders en zussen van hen van alles bedachten ter versiering en verhoging van de feestvreugde. Omdat ze het in heel klein gezelschap wilden doen mochten we er niet over praten en dat viel niet altijd mee. En ondertussen oefende Ton met de fysio op de galerij om weer beter te kunnen lopen en dat ging hem goed af.

Het was een prachtige dag. Trouwen in het raadhuis van Heemstede en daarna een lunch in Haarlem. Met lied en speeches, leuke gesprekken en een lach en traan van ontroering af en toe.

Vannacht  kwam ik moeilijk in slaap, zo vol was ik er nog van. En Ton hield het helemaal vol. Wat een mooie herinneringen om op terug te kijken.