Wat zou het leven eentonig, mooi woord hier, zijn zonder de kleuren en al hun nuances. Jaargetijden zouden hun specifieke kleuren missen, vogels zouden bijna niet herkenbaar zijn, fruit niet aantrekkelijk. Alles in een kleur grijs. Is grijs eigenlijk een kleur?

Geen blozende wangen bij een verliefd meisje. Maar ook geen verschil in huidskleur tussen de verschillende mensrassen. Dat zou wel eens voordelig kunnen zijn. Niemand voelt zich door zijn huidskleur meer minder of meer dan de ander. Nadeel is dat de wereld er een stuk saaier uitziet.

Maar ook geen lokkende etalages die met kleuren je aandacht trekken, geen boeiende kunst die een feest voor het oog is. Zelf kleur in je leven aanbrengen door de dingen te doen waar je blij van wordt zonder dat het echt om kleur gaat is belangrijk. Het gaat dan om de gloed die je hart verwarmt. Wat zou het mooi zijn als ieder mens dat in zich zou hebben. Die innerlijke warmte die je tevreden laat zijn met wie je bent.

En zelfs als je dat hebt bereikt kunnen oorzaken van buitenaf, een oorlog, een regime, je daarvan beroven. Ik denk dat de vluchtelingen overal weinig kleur in hun leven kunnen vinden. Helemaal niet als het asielland ze buiten in de kou laten liggen.