Gisteren had ik een heerlijke dag want de kweekschoolmeisjes kwamen weer bijeen. Twee jaar lang kon het niet maar nu mocht het weer. En het was alsof we elkaar vorige week voor het laatste hadden gezien. Allemaal in de zeventig, dus kennen we elkaar meer dan een halve eeuw, dat klinkt ongelooflijk lang. Toch voelt het niet zo.
Maar een voorrecht zo samen met elkaar te zijn, te horen over de levens van de anderen, de veranderingen sinds de vorige keer, maar ook nog steeds voelt het zo hetzelfde met elkaar.
Daar past deze tekening wel bij. Al hielden wij wel meer afstand, in gedachten waren we elkaar zeer nabij.
Wat leuk Marisca!!! Dit plaatje lijkt heel veel
op een beeldje met in het midden een waxinelichtje.
Jij kent het vast wel,maar jij hebt het kleurrijk
gemaakt na al die jaren!