Zaterdagochtend sla ik de krant open en zie opeens mijn vader daarin staan. Mijn vader die al 43 jaar dood is zie ik opeens weer, even voor de foto zonder een sigaret in zijn mond of zie ik er toch een in zijn mondhoek, op het dak staan. De foto komt uit een overgedragen en gedigitaliseerd fotoarchief en de foto ken ik, heb ik zelf ook. Ik weet nog het moment, het was 1951, en mijn moeder nam mij en mijn broertje Frank op de fiets mee naar het station in Haarlem. Want mijn vader was daar het dak aan het vernieuwen en wij zouden gaan zwaaien naar hem. En dat hebben we ook gedaan.
Op de foto is mijn vader de tweede man van links met de alpinopet op. Klik op de foto om hem vergroot te zien.
Wat leuk Marisca,dus dat is
alweer een hele tijd geleden.Wat heeft hij altijd
hard gewerkt,daar mag je best trots op zijn!