Vandaag weer aan de strijk en toen dacht ik: wanneer kwam eigenlijk het eerste elektrische strijkijzer op de markt? En hoe ging het daarvoor?
Nu blijkt de prehistorische huisvrouw ook al te hebben gestreken: met een kei. Waarschijnlijk een warme maar hoe houd je die in je hand?
Daarna kwam in de middeleeuwen het strijkglas: een soort glazen kei met handvat. Daarna kwamen ijzeren strijkijzers die op verschillende manieren verwarmd werden. Ik heb die van mijn oma nog ergens. Loeizwaar en die moest op de kachel verwarmd worden.
Rond 1900 krijgt de New Yorker Henry W.Seely het patent op het elektrische strijkijzer.
Nu ontdek ik ook dat er een Nederlands strijkijzer museum is en daar kun je de ijzers zien die ze gebruikten om die plooikragen, die op de schilderijen van bijvoorbeeld Willem van Oranje te zien zijn, zo mooi rond te krijgen.
Of speciale ijzers voor pofmouwen of om de plooitjes in corsetten te strijken. En nog zoveel meer. Lijkt me leuk daar eens heen te gaan, als het weer mag.

En opeens dacht ik: welke spreekwoorden zijn er met strijken? Deze bijvoorbeeld:

Met de hand over het hart strijken ( nog één keer vergeven)
De plooien glad strijken ( de ruzie bijleggen)
De vlag strijken ( het opgeven)
Het vaantje strijken (flauw vallen, sterven, het opgeven)
Strijk en zet (steeds weer opnieuw)
Tegen de vleug strijken (prikkelen, boos maken)

Opeens is strijken minder saai dan gedacht.