Weer een tegenvaller voor Ton. De bacterie is een andere dan de vorige keer en deze is resistent voor de antibiotica die hij nu krijgt. Het wachten is nu op de aanleg van een ‘piclijn’ waar een thuisinfuus op aangesloten kan worden. En dan hopen we dat die zes weken infuus thuis net zo lang doorwerken als de vorige keer.
Ik zit wat te bladeren in het al eerder genoemde boek ‘Ik wou dat ik een vogel was’ en daar staat een wintergedicht in van een van mijn favoriete dichters: Herman de Coninck en dit kende ik nog niet.
Winter. Je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.
En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zo lang er sneeuw is, is er hoop.
Herman de Coninck
Leave a Comment