Momenteel herlees ik ‘ De grote vrouw’ van Meir Shalev. Ik houd van zijn manier van schrijven en vind al zijn boeken die ik heb het herlezen waard, soms wel drie keer. Een klein voorbeeld over hoe de hoofdpersoon over zijn moeder vertelt:
…’Omdat ze vaak hardop denkt en gedenkt, net zoals ze vaak hardop in haar boeken leest, krijgen wij keer op keer de bekende bijzonderheden te horen en te herkauwen. En omdat haar verouderende geheugen, als een pad dat weinig wordt betreden, allengs verandert- oude sporen worden er uitgevlakt en nieuwe planten komen er op- wordt het ons met haar hulp gegund om ons ook dingen te herinneren die nooit zijn gebeurd, en om samen met haar dingen te vergeten die nooit zijn gebeurd en zijn vervlogen’….
Over zichzelf vertelt hij:
…’Vaak wordt de waarheid nog eerder ontdekt door de voet dan door het oog, want zodra de voet een weg betreedt, bedaart hij, en met hem komt het lijf tot bedaren. De knie en de enkel glimlachen al, en het gekraak, dat de voorgaande stappen begeleidde, wordt aangenaam en zacht in de labyrinten van het oor. Dan is de tijd gekomen om de longen vol te zuigen met adem, het hoofd op te richten en het oog te laten zien waar het overheen heeft gekeken…
Dit zijn toch stukken die je graag nog eens herleest? Ik in ieder geval wel. Vooral in zo’n regenachtig weekend zoals nu.
Leave a Comment