Soms komen dingen opeens bij elkaar en blijken ze voor dat moment precies bij elkaar te horen. Zo maakte ik onlangs foto’s van vlinders in een kas in de Hortus in Utrecht, las ik in bed het gedicht ‘Oud’ van Chris J. van Geel en nam ik afscheid van Ivonne.

De vlinder staat voor de overgang naar een ander leven, het leven na de dood. Maar ook denk ik voor: uit iets niet zo fraais (de rups en pop of een slechte ervaring) kan iets prachtigs ontstaan, als je het maar de tijd geeft.

Oud

Als vlindervleugels voelt ze aan
zo zacht en aan gewicht ook licht
is wat ze geeft, een hand, een speld
van pijn-

wij worden vlinders tot
in ons gewricht en ogen in
het stof getekend, droog, voor wij
doorstoken in het donker gaan.

Chris J. van Geel
uit: Het mooiste leeft in doodsgevaar.