Tijdens het wederom opruimen van wat stapeltjes papier kwam ik deze spreuk tegen:
‘Bekijk het van de zonnige kant;
hoe oud je ook bent,
je bent altijd jonger dan je ooit zult zijn’.
Ik weet niet van wie deze spreuk is maar hij bevalt me zeer. Omdat ik even wat minder ben zit ik weer wat meer thuis te spelen met wat ik heb gemaakt en opeens verschijnen er strepen in mijn knipsels.
Gisteren kreeg ik uit een gedicht de regel:’ neem ruim, zei de zee’. Daarna kwam bij mij in vijf minuten schrijftijd het volgende boven:
Ik denk direct: neem ruimte. Ruimte om te leven, te ontspannen en neem die ruimte ruim. Laat je niet beknellen door opgelegde regels, maar adem ruimte in en om je.
‘Neem ruim’ doen sommigen in negatieve zin. Ze nemen en nemen als rupsjes Nooitgenoeg. Zij beperken de ruimte om hen heen en in hen door hem vol te stouwens met hebzucht.
Nee, dan ga ik voor ruim nemen van de denkbeeldige ruimte in en om mij en vul die met mooie schepsels in woord en beeld en voel me daar goed en rustig bij.
En ook de zee neemt haar ruimte in en geeft wat ruimte af tijdens ebtijd en neemt die ruimte weer terug tijdens vloedtijd.
Maar zij geeft ook volop ruimte in het ruim van haar waterbuik.
Vandaag liep wat anders dan gedacht vanwege een lichamelijke mankementje, maar aan het eind van de ochtend voelde ik me weer goed genoeg om lekker op het balkon wat te zitten knipselen en later ermee op de computer te spelen. Hopelijk morgen zover dat ik weer kan labyrintlopen.
Wat ben ik blij dat mijn verslaving alleen leuke dingen oplevert. Vandaag en gisteren, net als in Drenthe, lekker buiten zitten knippen overdag en in de avond binnen koppen, lijven, benen, armen, en extra’s bijeen zoeken uit de vele doosjes die op tafel staan. Zo kom ik de stille uren wel door. Hier twee voorbeelden van wat een verslaving je op kan leveren. De eerste heb ik met mijn telefoon nog wat bewerkt, de tweede is zoals hij in mijn boek zit.
~