ogenblikstemming

Vandaag weer eens aan het boekselen geweest en krijg de smaak weer te pakken. Komt goed uit met het koude weer buiten dat niet uitnodigt er op uit te gaan. Klik erop om te vergroten.

Ik had het geluk dat Nel me attendeerde op een kunstwerk in de Hortus in Leiden:’ 100.000 bomen en een bos van draad’ van Sarah Vrugt. Goede reden om op zondagochtend erheen te gaan. Nu ga ik al graag naar de Hortus in Leiden en op een zonnige zondag is dat dubbel fijn als er ook nog binnen zo’n prachtig geborduurd kunstwerk hangt waar je doorheen mag lopen. En al lopend bedenken dat meer dan 1000 handen eraan hebben meegewerkt.
Vooraf heb ik het filmpje bekeken over het maken van het werk en als je even tijd hebt, bekijk het dan ook, meer dan de moeite waard.
www.honderduizendbomen.nl

Hierbij een kleine impressie van dit gigantische borduurwerk dat door de beperkingen van corona niet helemaal af was gekomen maar dat geeft juist aan het werk weer iets extra’s vind ik. De natuur is ook nog lang niet klaar en heeft ook onvolkomenheden.
Hier een kleine impressie.

Wat een begin was dit. En daarna wachtten de tuin en de kassen nog op mij. En natuurlijk een kop koffie met wat lekkers op het terras. Kortom: een topzondag.

Bij de fotoclub zijn we met het thema ‘ water’ bezig en dan kun je alle kanten op. Ik ben lekker in de keuken bezig geweest met water en inkt in glazen vazen. Dan kan er een wondere wereld ontstaan als je later de foto’s ziet.

Opeens ontdekte ik dat deze orchidee een echt gezichtje heeft.

Af en toe kijk ik op youtube naar filmpjes van creatieve mensen en kom zo weer op nieuwe ideeën . Zoals: maak met aquarelverf kleine vierkantjes en ga er later in tekenen. Ik deed het met verdunde inkt en het is heerlijk ontspannend om te doen. Je hebt er niet veel voor nodig en je kunt het overal in huis of in de tuin of op het balkon doen.

Niet alleen ik genoot van het lopen langs de zee, maar Bas ook. De zee inlopen, happen in het schuim, maar het allerleukste was: graven.
En terwijl hij aan het graven was maakte ik wat foto’s.

Zo, en nu sluit ik Zeeuws Vlaanderen hier af. Op naar nieuwe dingen.

EEN MISVERSTAND

Ik was te Cadzand aan het strand
getuige van een misverstand,
toen ik twee golven hoorde spreken
precies voordat ze zouden breken.

De ene riep:”Het is gedaan,
we zullen hier te pletter slaan!’
De ander zei beslist:’Welnee,
je bent geen golf, je bent de zee.’

Hein Stufkens
uit: Een woord in de wind; Verzamelde gedichten.

Dit gedicht las ik gisteravond toen ik een doosje met gedichten openmaakte dat ik een beetje was vergeten. Op de achterkant van de kaart staat VERTROUWEN. Dat heeft de tweede golf zeker, vertrouwen in zichzelf en in het grote geheel. Als je zo bent leef je heel wat aangenamer dan de eerste golf die niet dat optimisme heeft. Gelukkig heb ik meer van de tweede golf dan van de eerste. Maar dat is niet geheel mijn eigen verdienste, dat zit ook al in je vanaf je geboorte. Je moet het wel onderhouden en daarbij helpt de liefde van de mensen om je heen en het kunnen toelaten van die liefde.En wat hobby’s kunnen ook een grote hulp daarbij zijn. En ik bof dat ik van beide genoeg heb.

Terwijl een deel van de familie heerlijk in de tuin lag te slapen, zat ik aan tafel, ook in de tuin, te tekenen. Dat maken van een zentangel is zo heerlijk ontspannend en het leuke is dat je vooraf geen idee hebt, althans ik, hoe het uiteindelijk gaat worden.

En zo is deze dus uiteindelijk geworden. Even kreeg ik de aanvechting hem in te kleuren maar daar heb ik vanaf gezien. Ik denk dat hij zo het mooist is.

Zeeuws Vlaanderen

z zee

e en zon

e een wolkendek daartussen

u uitersten raken elkaar

w wegen slingeren

s snijden elkaar zacht

v vrolijk fluitenkruid

l langs slootjes

a als een kantrand

a achter lage dijkjes

n nu gevuld met vogelzang

d dansende zwaluwen in de lucht

e eenden slapend in de sloot

r rust en ruimte hier

e en stilte

n naast het klotsen van de zee

Zeeuws Vlaanderen

M’

Ik was even niet thuis, dat was wel duidelijk deze week. Omdat oudste dochter het niet veilig vond dat ik dat op Fluweelbloem zette was er even geen nieuws.
Ton en ik hadden namelijk een uitnodiging gekregen van onze jongste dochter en haar partner om een week mee te gaan naar een huisje in Zeeuws Vlaanderen. En daar zeiden wij geen nee tegen. En het was een heerlijke week met beter weer dan voorspeld was. Hier een klein voorproefje van de week: ons huisje en de tuin.

Voor keken we uit op de akkers die we elke dag wat groener zagen worden. Achter keken we uit op een dijkje waar Lakenvelder koeien liepen, waterhoentjes in het water bezig waren. In de tuin zagen we puttertjes!!!, koolmeesjes, heggenmussen en genoten we zelf van de zon, samen met hondje Bas.