abstract

Ik vind het heel leuk om abstracte patronen te ontdekken in de omgeving, die dan te fotograferen en er soms thuis op de computer verder mee aan de gang te gaan.
Zo zag ik dit hekwerk voor een deur, vlak om de hoek. En kijk wat er je van kunt maken. Dit is spelen voor binnen een buiten en het is niet leeftijdgebonden.

paardenkastanje

Ik schreef er al eerder over en zag nu op een tak op fotohoogte duidelijk de afdruk van de paardenhoef. Ook ben ik onder een tak gaan staan en keek naar boven en het zonlicht gaf de nieuwe bladeren iets bijzonders. Daarna thuis gekeken hoe dat er in zwart-wit uit zo zien. Zo dus.

beschimmelde beelden

Van de week zag ik een leuke schrijfopdracht: teken in teksten in de krant of een blad verschillende harten. Knip die uit en onderstreep in de teksten woorden die je opvallen. Gebruik die woorden in een tekst of gedicht. Dat heb ik gedaan en de harten versierd op een blad. De woorden die ik uitkoos gebruikte ik niet allemaal maar zij vormden wel de inhoud van het gedicht dat ik ermee maakte. klik op het beeld om de woorden vergroot te kunnen lezen.

beschimmelde beelden

oergeuren maken mij weer het kind
dat de goednieuwsbrenger had moeten zijn
tussen borden vol graten en zenen
gruwelijke randjes vet
en bord moest leeg

geen flonkerende glazen rode wijn
noch versgetrokken bouillon
die de neus doet tintelen

nu druipt oestervocht
langs mijn kin
breken mijn handen
knappend brood en
beschimmelde beelden

marisca

lieveheersbeestje

Vanmorgen wandelde ik weer in het Sorghbos, een restje strandwal met loof- en naaldbomen, vlak bij ons om de hoek. Natuurlijk weer uitbottende bomen en struiken gefotografeerd maar ook bloemen op de bosbodem. Toen ik een boshyacint van dichtbij bekeek zag ik een lieveheersbeestje, maar deze was anders dan de mij bekende. Deze had witte stippen en heel veel. Thuis opgezocht en volgens mij is het een meeldauwlieveheersbeestje dat in 1758 van Linnaeus de Latijnse naam Halyzia sedecimguttata kreeg. Deze soort eet geen bladluizen maar een plantenschimmel genaamd meeldauw. De soort leeft voornamelijk in bossen met loofbomen en die waren hier volop.
Zonder fototoestel was ik er langs gelopen en had ik deze ontdekking niet gedaan. Klik op de foto om hem vergroot te zien.

onverwacht gezicht

Toen ik thuis deze foto in het groot zag van een uitbottende kastanje ontdekte ik dat het een gezicht had. Soms zie ik het al als ik een foto wil maken, maar deze zag ik pas thuis.

kastanje

Toen ik net buiten liep en mijn hand in mijn zak stopte, voelde ik drie kastanjes. Iedere herfst stop ik in al mijn jaszakken kastanjes, iets dat mijn moeder had geleerd van haar moeder en ik weer van haar. ‘Goed tegen de reumatiek’ zei ze. Of het de kastanje zelf is of het feit dat je de kastanjes steeds in je hand verplaatst, ik weet niet waar de waarheid ligt.
Wel weet ik dat de paardenkastanje eigenlijk geen echte kastanje is zoals de tamme kastanje. Maar vanwege de stekels op de bolster, net als bij de tamme kastanje, is hij hier zo genoemd. Ook omdat als het blad is afgevallen je een soort paardenhoef ziet. Je ziet ook de nageltjes waar het hoefijzer mee vastgezet wordt. Kijk maar eens bij laaghangende takken. Er is geen boom die zulke grote bruine kleverige knoppen maakt als de kastanje. En in die knoppen zit alles al voor de nieuwe lente: blad, bloemen, takje, veilig met dons weggeborgen, winterproof.

En nu loopt alles uit en probeer ik al die stadia van ontluiken vast te leggen. En groot was mijn vreugde toen ik op één tak drie stadia ontdekte. Wat een cadeau.

klik op de foto om hem vergroot te zien.


huwelijk

Deze tekeningen van een huwelijk kwam ik tegen in een boek van tekenaar Jo Spier. Klik erop om vergroot te zien.

verlangen

verlangen


uit gemis komt verlangen voort
ver en lang is dit gevoel
over de tijd heen gespannen
verlangen blijft hunkeren
naar toen, naar ooit

marisca

buitenbeeld

Gisterochtend scheen de zon zo heerlijk de kamer in dat ik dacht: ik wil naar buiten! Toen ik eenmaal op de fiets zat was ik blij dat ik een winterjas aan had en handschoenen want oh wat viel dat tegen. Maar eenmaal in parkje Meermond genoot ik van het buitenzijn. De nog kale bomen tegen prachtige wolkenluchten, op de bodem allerlei lentebloeiers en de struiklaag daarboven in blad of uitkomend. De struiken in bloei, daar kwamen de hommelkoninginnen in rondzoemen, op zoek naar stuifmeel en nectar. Ze waren te beweeglijk om goed op de foto te komen. Maar zo’n geknotte wilg of de boom aan de oever van de Ringvaart, die stonden stil genoeg om goed op de foto te komen. En toen voelde ik spetters maar gelukkig niet veel zodat ik mijn rondje rustig afliep.
En thuis, achter het glas en af en toe in de zon kwam ik weer op temperatuur.

papier en verf

Ik had opeens weer zin om met papier en verf wat aan tafel te rommelen. Zag op instagram bij Struinkunst zulke inspirerende voorbeelden, dus aan de gang op mijn eigen manier.

Verder kijken »