regen

Leg nu alles weg
de regens zijn gekomen
je gaat luisteren

J.C. Van Schagen

rondje om

Gisteren ons rondje om alleen gelopen en dan blijf ik geregeld staan bij iets dat mijn aandacht trekt. Geen fototoestel mee maar wel een telefoon en daar kun je dus ook mee vastleggen wat je thuis nog even wil bekijken. Dit vond ik de moeite waard om vast te leggen:

een Japanse esdoorn in een tuin. Vandaag kwam ik er weer langs en was hij al veel minder mooi.

de kardinaalsmuts. Als ik die vrucht zie moet ik altijd denken aan een rondleiding die ik ooit aan een schoolklas gaf in de duinen. Ik had ook de kardinaalsmuts laten zien en erover verteld. Na afloop vroeg ik wie nog de naam van die struik wist. Een jongetje zei trots: ‘kannibalenmuts.’ Van een kardinaal had hij nog nooit gehoord, wel van een kannibaal.

Zo mooi die in kantwerk veranderende oude hortensiabloemen. Daar krijg ik nooit genoeg van.

En zo wordt hetzelfde rondje elke dag nooit saai want de natuur verandert steeds.

gezichtjes

Er zijn meer mensen met deze afwijking: overal gezichten in zien. En zie je dat ergens in dan snap je niet dat een ander dat niet ziet. Zo zag ik direct in deze schelp een gezicht. En in de andere schelp de lachende snuit van een dolfijn. Maar mogelijk zien jullie er niets in of iets heel anders. Ik ken iemand die er echt niets anders in ziet dat een stuk van een schelp. Tja, fantasie heb je of dat heb je niet. Ik ben blij met de mijne want het brengt veel onverwachte geluksmomenten.

alarm in de nacht

Apparaten zijn heerlijk als ze het doen. Of als ze doen wat wij willen. Maar als ze een eigen leven gaan leiden, dan ben ik er niet zo blij mee, vooral als dat ’s nachts gebeurt. Met het heerlijke vooruitzicht een uur langer te kunnen slapen gingen we gisteravond naar bed. En net toen ik bijna in slaap was hoorde ik een alarmgeluidje uit het infuus komen. Het was maar even en ik dacht: foutje, maar is nu voorbij. Maar toen het na vier minuten weer terugkwam en weer en weer, toen ben ik maar eens gaan kijken wat er op het schermpje stond. Dit keer geen lucht in de leiding maar batterijen die bijna op zijn. Gelukkig mogen we de thuiszorg ook in de nacht bellen en zo kwam het dat in de stromende regen twee vriendelijke medewerkers van de thuiszorg langskwamen en de batterijen vervingen ( ik heb genoeg in voorraad) en het apparaat weer correct aan de gang brachten.
Daarna heb ik heerlijk geslapen en tot nu toe doet het apparaat precies wat wij willen. En zo hoort het ook.
En Ton? Die hoorde niets, sliep gewoon door, totdat ik het licht aandeed. Slechthorend zijn heeft zo ook zijn voordelen, dat bleek maar weer.

schoenen van toen en nu

Tussen beide schoenen ligt mijn leven tot nu toe. Een verschil van 72 jaar tussen dat eerste schoentje en de zwarte schoen. Ik weet nog dat de kleine schoen een Jimmy Joy schoen was. Waarom ik dat nog weet en zoveel andere dingen niet meer is mij een raadsel.

Mijn moeder sprak de naam niet op z’n engels uit maar gewoon met een j van jurk. Net zoals de engelse boternaam Blue Band gewoon bleu band werd genoemd.

Ik was benieuwd of er iets te vinden zou zijn over dat schoentje van toen, blijkt het merk nog springlevend te zijn met volwassen modellen.

Het was in de jaren 70 mode om kinderschoentjes in brons of in zilver te laten gieten en dat heeft mijn moeder gedaan en ik later ook met de eerste schoentjes van onze kinderen. En zo is een stukje van mijn geschiedenis nog letterlijk vast te pakken. Dat doe ik ook als ik afstof maar ik stond er pas bij stil toen ik deze foto weer tegenkwam.

herfstkleuren

kleurvlekken lekken
zetten bossen in de roest
najaarswaterverf

m’

muziek

Zoals inmiddels bekend speel ik graag wat met foto’s op de computer en vooral twee foto’s samen laten vallen tot een geeft soms een verassend effect. Toen uit twee foto’s deze ontstond dacht ik direct: dit het ontstaan van een muziekstuk. Eerst wat kleine flarden, wat ronddwarrelend en dan opeens vallen ze samen en wordt het hartverwarmende muziek.

Ik ging verder en er ontstond weer een nieuw beeld en daarin zag ik mezelf, met de ogen dicht luisterend naar een mooi stuk muziek dat aan kwam zweven en mij een geluksgevoel gaf. Ik weet het, mijn fantasie is groot maar mogelijk zien meer mensen wat ik zie. Of zien zij er juist iets heel anders bij. Nog leuker.

frank

Vandaag is de verjaardag van mijn broer Frank. Hij zou 71 zijn geworden maar heeft dat helaas niet mogen beleven. Deze dag is er een van herinneringen ophalen aan hem, bloemen bij zijn steen zetten en in gedachten weer even met hem praten. Ik mis hem.

73

Even dacht ik dat ik 72 werd, maar de werkelijkheid is dat ik een jaar ouder ben geworden dan ik even dacht. Maar het voelt nog steeds prima, vooral omdat ik in mijn hoofd nog lang geen 73 voel. En soms ook in mijn lijf niet. Maar 73 jaar geleden zag ik zo uit en omdat men toen nog dacht dat je wel eens zou kunnen overlijden zonder het doopsel en dan nooit meer in de hemel zou kunnen komen, werd je de volgende dag al gedoopt zonder dat de moeder erbij kon zijn.

Nu ik het doopbewijs weer eens bekijk zie ik dat ik alleen een meter heb ( oma Wildschut). De pastoor vond Marisca geen goede katholieke naam en schreef me in als Maria ( al mocht Marisca er wel tussen haakjes bij).

spreuk

Vanochtend las ik deze spreuk:

Als je je geheugen wilt testen:
probeer je eens te herinneren
waar je je precies een jaar geleden
zorgen over maakte.

Rotarian

Verder kijken »