weer

En weer ligt Ton in het ziekenhuis met een bloedvergiftiging. Gelukkig gaat het nu weer goed maar is het wachten op de uitslagen van de kweken.

energie

Denkend aan energie kwam ik tot een elfje dat weer tot een volgend elfje leidde en nog een.

energie
geeft meer
mogelijkheid om iets
te doen, te verwezenlijken
ambitie

ambitie
is goed
je kijkt verder
doet wat je kunt
voldoening

voldoening
is voelen
het is goed
ik deed wat ik
kon

marisca

koolmees

Ik zie ze niet meer zo vaak nu we geen eigen tuin meer hebben. Maar gisteren in de tuin van vriendin C. in Vught zag ik ze ronddartelen met z’n allen. Maar de vogels op de foto zag ik jaren geleden in de bostuin van Els. Nog nooit zag ik ze zo dichtbij en zo op hun gemak. En kijkend naar de foto’s zie ik mezelf daar weer genieten van de dieren en planten.

wier

Toen ik laatst op het strand liep zag ik allerlei wier op de vloedlijn liggen. Het was gedroogd door de zon en gebrek aan water en dat kwam mij goed uit want ik wilde er wat mee naar huis nemen. Daar heb ik ze een voor een op een vel papier in de zon gelegd en gefotografeerd. Dit is een van mijn favoriete lukkingen. Woord bestaat niet maar als er wel mislukkingen mogen zijn, dan mogen er van mij ook lukkingen zijn.

zand

Van de week fietste ik naar het strand en maakte daar foto’s van het zand die ik nog niet gemaakt had. Soms vallen dingen je opeens op. Zo zag ik patronen in het wat natte, harde zand die ik nog niet had gezien. Het ritme van de patronen was zo mooi dus: op de foto.

Toen ik terugliep door het zachte, vermoeiende zand, zag ik opeens de kleine kuiltjes die al die voetstappen voor mij hadden achtergelaten. En geen enkel kuiltje was gelijk aan de ander. Dus door de knieƫn en op de foto. Thuisgekomen vond ik ze op de computer nog veel boeiender dan in het echt. Dat is ook de magie van de fotografie: iets gewoons buitengewoon maken. En daarom geniet ik zo van fotograferen en vooral het voorafgaand in mijn eentje rondlopen en kijken en steeds maar weer kijken.

vuurklok

Op dit schilderij van Jacob Vrel ‘Vrouwtje bij de schouw’ (1654-1662) staat rechts voor de stoel een vuurklok. Omdat het een woord is dat ik nog niet kende ben ik het artikel in ‘Vind’ eens gaan lezen.

Een vuurklok is eigenlijk een mobiele brandbescherming die, als de bewoners naar bed gingen en het haardvuur nog niet uit was, over de gloeiende delen in het haardvuur geplaatst werd. Dat is een betere manier dan die ik ooit had: het duurde mij te lang voor het vuur doofde (ik had slaap en wilde naar bed) en ik gooide er een plons water over. Had ik beter niet kunnen doen, wat een troep gaf dat. Had ik toen maar een vuurklok gehad.

Omdat er vroeger veel huizen van hout of gedeeltelijk van hout waren kwamen er al vanaf de 12e eeuw vuurklokken in de huizen. Later werd het in verschillende steden verplicht er een in huis te hebben en de pottenbakkers werden er ware meesters in ze te draaien, versieren en bakken. Buiten Nederland komen de vuurklokken bijna niet voor. Waren ze eerst helemaal rond, vanaf 1530 krijgen ze ook een platte achterkant zoals op het schilderij te zien is. Vanaf die tijd krijgen de klokken ook steeds meer versieringen. Ze hadden luchtgaten waardoor het vuur niet uit ging maar bleef smeulen zodat het in de ochtend weer aangewakkerd kon worden en een oor om hem op te tillen. Met de komst van de kachel verdwenen de vuurklokken(of stolpen) langzaam uit de huizen.

Waarom het klok heet weet ik niet. Verwijst het misschien naar de brandklok die werd geluid als er brand was?

samen

Klik op foto om deze te vergroten

blauw

Nu er veel aandacht is voor de kleur van de mensenhuid valt het me op dat het steeds over wit en zwart en alle variaties daartussen gaat. Geen woord over ‘blauwen’. En toch zijn die er ook maar omdat het er maar zo weinig zijn en zij dus geen ‘bedreiging’ kunnen worden, lezen we er niet over. Tot nu toe dan, want ze bestaan. Als je het geneesmiddel Cordarone tegen hartproblemen moet slikken kan je huid een grijsblauwe tint krijgen. En sommige baby’s met een hartafwijking hebben een blauwe huidtint. En dan de mensen die een blauwtje hebben gelopen…

Nu kwam ik onlangs een heel speciaal blauw iemand tegen. Zij leek wat op een middeleeuwe met zo’n puntmuts, maar het was een 21e eeuwse, opgebouwd uit slijm en wulk en ontstaan op het Katwijkse strand.

crea op het strand

Behalve dat we gefietst en gewandeld hebben, zijn we ook creatief bezig geweest in Katwijk, ieder op onze eigen wijze. Glaasje erbij, het geluid van de golven, de warmte van de zon en de vriendschap, wat kun je je nog meer wensen.

de zee en de meeuw

Een meeuw
vloog over de zee en dacht:
wat rolt ze toch schoon,
wat streelt ze toch zacht.

En de zee zag de meeuw
en de zee die dacht:
wat zeilt ze toch licht,
wat begrijpt ze de lucht.

Zo hangt
de meeuw aan de zee
en de zee aan de meeuw.
En zo is het goed.

Geert de Kockere

Dit gedicht past goed bij mijn gevoel van een weekje strand waar wij uitkeken op de zee en de (weinige) meeuwen bewonderden in hun glijvluchten en lusiteren naar het verschil van geluid van de zee en de meeuwen. Ik vind dit een teder gedicht en je voelt dat de dichter van de kust houdt. Net als ik.

Verder kijken »