elfjes rondeel

Een elfje is een dichtvorm en een rondeel ook. In onderstaand rondeel peins ik over het elfje.

een elfje, elf woorden

klinkt als een sprookje

het gaat over echte dingen

een elfje, elf woorden

ideeën die in jezelf leven

niets zweverigs aan

klinkt als een sprookje

een elfje, elf woorden

spreuk

Heerlijke spreuk.

de nabijheid van woorden

Het is vreemd, maar ik houd er zo van om zinnen, brokstukken enz., die me zeer treffen, over te schrijven; ik ben dan a.h.w. in de lichamelijke nabijheid van die woorden, het is alsof ik ze streel met m’n vulpen, al klinkt dat ietwat plat.

Etty Hillesum.

Wat een apart beeld: woorden strelen met je vulpen. Ook ik houd van brokstukken tekst, van stukjes zin die me treffen en schrijf die dan over. Soms met vulpen, soms met balpen, maar het liefst met vulpen. Dat glijdt lekker over het papier. Ook dat is een soort strelen. Ik vind het niet plat klinken: ‘de lichamelijke nabijheid van die woorden’, juist niet eigenlijk. Door het zo te zeggen voel je het als het ware zelf ook. Want woorden die je iets doen en die je opschrijft komen tot je, zijn je nabij.

Zo schreef ik ooit de volgende zin van Anselm Grün over: ‘Iedereen kan een licht worden in de duisternis van een ander’.

Als ik dit lees en daarna overschrijf zie ik het voor me: een mens die licht uitstraalt in een donkere omgeving. En die mens kan iedereen zijn, als hij/zij maar wil en er oog voor heeft. Daarbij is het ook belangrijk dat je hebt ervaren wat het betekent als een ander voor jou een licht is geweest in een donkere tijd. Pas als je iets zelf hebt ervaren kun je begrijpen wat het ook voor een ander zou kunnen betekenen.

Maar zelfs zonder dat iemand aanwezig is kan hij/zij door geschreven woorden een lichtpuntje of zelfs een vuurtoren zijn voor degene die de woorden leest en ze laat binnenkomen. Dan zijn woorden nabij, kun je bijna voelen wat de schepper van de woorden je wil zeggen, je wil laten voelen.

Daarom is het zo belangrijk dat er schrijvers, denkers, filosofen zijn en dat er nog steeds boeken en kranten gedrukt worden. Dat er overal bibliotheken en boekwinkels zijn waar niet de staat bepaalt wat er te lezen valt maar dat ieder vrij mag kiezen wat te schrijven en wat te lezen. Dan pas kunnen wij ons als mens verder ontplooien want hoe meer je van een ander weet, hoe beter je de ander kunt begrijpen. En de ander kunnen begrijpen betekent dat je de ander niet haat, niet op neerkijkt, maar ziet als medemens. Alleen zo kan er vrede blijven in de wereld.

goed nieuws

In tijden van slecht nieuws is goed nieuws meer dan welkom. Zo vieren we vandaag Ton zijn 81e verjaardag. Al komt er geen visite, is er geen feest, toch vieren we dat hij 81 is geworden. De wonderen zijn inderdaad de wereld nog niet uit.


De afgelopen week stond voor ons in het teken van het nieuwe boek van onze dochter Annemarie: De Berries, deel 2. De feestelijke overhandiging van het eerste boek op haar hockeyclub HBS was slechts voor een paar mensen toegankelijk. Natuurlijk voor de schrijfster, maar ook voor Wim Kieft als voetballer en zijn dochter als hockeyster bij HBS die het eerste boek kregen. En enkele clubgenootjes deden mee aan het toch feestelijk gebeuren. In de week erna werden er al veel boeken verkocht die Annemarie persoonlijk langs ging brengen (mits in de regio Haarlem). Overal blije kinderkoppies met het boek trots in de hand. En niet alleen hockeymeisjes, maar ook hockey- en voetbaljongens. Dus heb je een (klein)kind in de leeftijd van 8-12 jaar: koop het boek, en lees het zelf ook want als volwassene geniet je er ook van.

En deze week hoorden we ook dat ‘Ik wil een leeuw’ zijn derde druk in Turkije krijgt. Dus heb je een (klein)kind in de voorleesfase of net kunnen lezen fase: koop dit prachtige boek.

tijdens en na

voortekens

er ging een rilling door de aarde
zacht trok de zee zich terug

met één machtige sprong
haalde de zondvloed het leven in

te laat de reddende hand

een toekomst wacht
opgebouwd uit wrakhout

marisca

Aan dit gedicht, dat ik in 2004 maakte, moest ik denken nadat ik vanochtend weer in de weer ben geweest met was en strijkbout. Op de computer maakte ik een negatief van het werk, draaide het om en opeens zag er er een landschap in tijdens en na de tsunami. Zo komen heden en verleden bijeen op een regenachtige zaterdagmorgen.

anders

Kruip eens in een bloem met je fototoestel en je komt in een andere wereld terecht. (klik op de foto om hem vergroot te zien)

koppengedicht

Koppen uit de Volkskrant van 17/6/2020 vormen samen het gedicht:

uitgelicht


een leven in lijstjes
notulist van zijn leven
vloek of zegen?

tweegesprek tussen
geluid en overlast
alles afbreken, herbenoemen
of vernietigen dan maar?

terug naar af
toen snottebellen nog mocht
een uitzichtloos kleine wereld

marisca

« Previous Entries