Ik kwam deze foto net tegen, gemaakt rond 1950. Mijn vader en ik hand in hand, mijn moeder zal de foto gemaakt hebben. Wat een geluk dat er foto’s zijn en dat je zo even terug kunt kijken.
foto
AC 2
Veelal bemondkapt gingen ouders met kleine kinderen op berenjacht in de buurt. Leuk voor binnenblijvers en buitenlopers. Ben je een besmetteling, dan mag je niet naar buiten. Anders mag je wel een blokje om. Je moet dan geen last hebben van buitenschaamte anders is het buiten lopen geen pretje. Maar daar hebben wij geen last van. Wel krijg ik wat last van een coronabuikje met al dat binnenzitten en mezelf een beetje troosten met een heerlijk stuk chocola. En vooruit, een glaasje wijn erbij voor de gezelligheid.
Ton had last van een coronakapsel maar met behulp van de tondeuse van schoonzoon R. ziet het er weer wat beter uit en over 10 dagen kunnen we bij de kapper terecht.
Wij worden coronaoudjes genoemd maar voelen ons niet zo, gelukkig maar. Omdat we weinig buiten zijn hebben wij ook geen coronahanden gekregen.
Vanmiddag in de auto hoorde ik opeens een heel hard geluid, ik dacht :wat is dat nou? Was het een laag overkomend vliegtuig. In de coronastilte was ik dat geluid even helemaal kwijt. Die stilte, wat is dat heerlijk. Inderdaad, weer het voordeel van het nadeel.
Inmiddels hebben we mondkapjes voor als het moet en die hebben we even uitgeprobeerd. Ik kreeg het er Spaans benauwd van en dan moet er nog een beschermdoekje in. Maar misschien is het een kwestie van wennen, maar mijn blik spreekt boekdelen.
AC
Leven in de 1,5 metersamenleving levert sommigen het 1,5metersyndroom op. Ik raak niet in paniek als iemand mijn denkbeeldige cirkel instapt, vergeet het zelf af en toe. Probeer er wel op te letten. Er is duidelijk een BC tijd en AC tijd. Niet before Christ en After Christ maar Before Corona en After Corono.
Voorheen had ik nog nooit van een afhaalfile gehoord, maar nu weet ik dat het de file bij een afhaalrestaurant is.
Er zijn nu balkonconcerten, een zogenaamde balkonnade, en dat wordt gefilmd en verspreid. Geen beroemde artiesten maar gewoon de buurman of buurvrouw en dat andere contact met elkaar verbindt de buurt. Er wordt zelfs balkonbingo gespeeld. Mensen worden creatief als ze zich gaan vervelen en dat is juist de kracht van het geregeld jezelf vervelen: onverwachte gedachten poppen op en leveren onverwachte produkten als een lied, een gedicht een ode aan de nieuwe helden op. Of zelfs een coronawoordenboek. Via een podcast van de Taalstaat kwam ik hier achter. Dus opgezocht en de voor mij prikkelende woorden overgetypt en zo is dus dit stukje ontstaan. Mogelijk vervolgd.
ondersteboven
Weer zo’n leuke opdracht van museum het LAM uit Lisse: zet eens wat dingen in je huis ondersteboven en kijk hoe het verandert. Ik heb allerlei dingen op zijn kop gezet maar omgekeerde glazen stapelen vond ik het leukst. Steeds foto’s gemaakt en uiteindelijk was het genoeg. En dan komt het spelen op de computer met die foto’s. Tot je ook daar weer mee klaar bent. Dit vind ik mijn beste. Klik op de foto om hem vergroot te zien.
snijd eens door
Gisteren vroeg het LAM of we fruit op allerlei manieren wilden doorsnijden en dat creatief vastleggen. Ik sneed een wat oudere mandarijn door en zette de stukjes op de foto.
te laat
HERINNERING
Vader, wij hebben nooit gesproken
over het leven met elkaar,
gij had het uwe, ik het mijne
en beiden wisten wij, ’t is zwaar
te leven met een weerloos hart…
Zo hadden bêi we ons toegesloten
en gingen zwijgend naast elkaar:
ik heb den weg niet kunnen vinden,
al lag uw hand steeds voor de mijne klaar.
En nu gij heen gegaan zijt naar dat vreemde
en voor geen levende bereikbaar land,
nu breekt mijn vuist eerst hunkrend open
en zoekt vergeefs uw trouwe hand.
Roel Houwink
Dit gedicht trof mij vanochtend. Ook ik ben te laat geweest met het praten met mijn vader. Wist ook dat hij altijd voor me klaar stond maar echt met elkaar gesproken over onze dromen, verwachtingen, teleurstellingen dat hebben we niet. Dat voelt als een gemis. En dan denk ik aan al die oude mensen die nu eenzaam opgesloten zitten in hun kamer, hoe graag zouden die niet nog eens een echt intiem gesprek willen hebben met hun kinderen? Of hun kinderen met hen? Hopelijk lukt het ze nog op tijd.
muziek
Vanaf de eerste keer dat ik het bloemenduet uit Lakmé hoorde was ik ontroerd, kreeg er kippenvel van.
De zachte muziek aan het begin, de vrouwenstem die zich erin voegt, dan de iets donkerder vrouwenstem die het overneemt. Maar als ze samen gaan zingen dan schiet ik elke keer weer vol, vooral bij dat zachte ‘ensemble’.
Het lied staat op mijn lijstje voor mijn begrafenis. Misschien dringt er nog iets van door tot mijn ziel en neem ik die mooie klanken nog mee.
Ik keek en luisterde op youtube en zag de ondertiteling, weliswaar in het Frans dus het meeste ontgaat me, maar ik wil helemaal niet weten waar het over gaat, ik wil mijn eigen beelden erbij hebben.
Ik hoor door de muziek een zacht beekje murmelen, twee mensen die van elkaar houden en samen willen blijven maar helaas, dat kan niet. Wat overblijft is dit samenzijn in deze prachtige bloementuin als herinnering.
En dan zwellen hun stemmen weer op, voel je het verdriet van het afscheid moeten nemen. En heel zacht klinken de stemmen, liefkozend ten einde met hun ‘ensemble’.
Ik kan dit lied keer op keer achtereen horen en het blijft me raken.
Heel anders dan ‘Island in the stream’ van Dolly Parton en Kenny Rodgers. Maar dat kan ik ook keer op keer horen en dan lekker hard meezingen. Heel anders, maar ook heel lekker.
muurbloem
Vanochtend had ik een fotofietstocht door Haarlem, op zoek naar mooie, aparte details in oude muren. Daar kwam ik deze muurbloem tegen. Een zaadje is vorig jaar in een kleine opening in de muur gevallen en blijkbaar was er een goede voedingsbodem want nu groeide er een fiere papaver uit de muur. Wat een cadeautje voor degenen die de tijd nemen om eens rond te kijken.
gevonden
Op 2 mei schreef ik over gevonden voorwerpen op straat en wat vond ik toen ik uit de auto stapte? Een platgereden colablikje dat er waarschijnlijk al een tijd lag want het was roestig. Dat maakte het mooier, dus mee naar huis en op de foto. Hij kan ook in het mapje: onverwachte gezichten.
vlaggen
Gisteren indrukwekkende programma’s op tv over de oorlog en de bevrijding. Ik ben geen koningshuisfan maar nam gisteren mijn hoed af voor onze koning. Wat een indrukwekkende toespraak. En hingen gisteren de vlaggen halfstok, nu mogen ze weer vier van bovenaf rondvlaggen. Ook iets dat vrijheid betekent: de driekleur laten wapperen zonder angst opgepakt te worden.
Ik maakte onlangs mijn eigen vlag en laat die nu wapperen.