moeder

Vandaag is het al weer zeven jaar geleden dat mijn moeder overleed. Geen kerst meer op de Ramplaan, geen koffie meer in de keuken, niet meer even bellen of een kaart sturen als we weg zijn. Ik ben blij dat haar as rust op een plek waar ze zou graag was.

Nel schreef in november deze prachtige tekst:

Vele geliefden zijn in de bodem
van de hemel begraven
maar de zielen zijn niet gevangen
de zielen zijn vrij.

Dat hoop ik ook voor haar die de laatste jaren alle dagen in haar keuken sleet en niet meer lekker op pad kon als ze daar zin in had. Die vrijheid was ze kwijt.

berk

Vandaag moest ik voor iets anders foto’s buiten maken en dat was geen straf met dat lekkere weer. Bij ons aan de overkant staat een prachtige berk en die heb ik nu eens van dichtbij bekeken en natuurlijk gefotografeerd. En pas op de computer, uitvergroot, zie je nog meer de schoonheid van zo’n klein stukje bast. Als ik goed zou kunnen schilderen zou ik dit op doek zetten, maar nu doe ik het met de foto. Ben ik ook blij mee.

boek

Jawel, ik heb er weer een boek bij en wat voor een: een prachtboek. Gekregen van de kerstsint en het bevat voor iedere dag een of meer natuurgedichten. Voor vandaag stond dit gedicht erin:

WOLK

Een trots dier, een edelhert
of eland, maar zonder gewei, rechtop
in de emotieloze blauwe lucht.

Langzaam zijn trots verliezend
opgaand in de sneeuw onder hem
alsof hij niet zichtbaar knielt

alsof hij zich niet overgeeft
aan de kou- even bestaan
en dan terug naar het wit.

Remco Ekkers

Houd je van gedichten, mooie illustraties en de natuur? Geef dit boek dan aan jezelf cadeau. Om te smullen.

kerst

Kerstmis roept bij veel mensen herinneringen op aan de tijd dat zij kind waren. Als ik dat probeer komt er niet zo heel veel boven. Wel vaag nog dat we eens echte kaarsjes hadden, dat was in de Bastiaansstraat en dat was spannend want er moest een emmer zand naast de kerstboom staan voor als er brand zou komen. Dat is gelukkig nooit gebeurd. Wel herinner ik me de kerstnacht als we in de kou, het was altijd koud, naar de kerk liepen en de vaak al bijna volle kerk inkwamen. Er liepen twee kosters die de mensen probeerden nog dichter op elkaar te laten zitten zodat er nog meer mensen konden zitten. En achter in de kerk was het vol met staande mensen. De kerstliederen hebben altijd het meeste indruk op me gemaakt en dat is nog steeds zo. Ik kan er tranen van in de ogen krijgen van ontroering.
Als we dan rond twee uur thuiskwamen was er kerstbrood en iets warms te drinken en dan gingen we naar bed.

En nu gaan we in de ochtend naar de kerk en eten we het kerstbrood vooraf. Dat mocht vroeger niet want je moest nuchter ter communie.

De kerst later bij mijn moeder roept het beeld op van bijna altijd rollade (soms een kalkoen), warme peertjes, groenten en kleine aardappeltjes. Iets anders wilden we niet, dat hoorde bij de kerst bij mijn moeder. En vooraf een pasteitje. Traditie, daar zijn we goed in, vasthouden wat goed voelt. Zo vieren wij met de kinderen kerstavond bij ons thuis, voorafgaand eerst nog even het sinterklaasfeest met cadeau’s, gedichten en lekkere hapjes. Anders dan vroeger, maar nu onze traditie.

Aan dit alles moest ik denken toen ik dit plaatje zag.

twee in een

Soms ontstaat er iets totaal onverwachts als je twee foto’s met elkaar mengt. Soms valt het tegen, maar vaak valt het mee, heel erg mee.

wolk in mijn hoofd

Soms heb ik het gevoel dat ik een wolk in mijn hoofd heb. Denken gaat traag of bijna niet, namen komen niet boven, woorden zijn verdwenen in de mist. Maar die trekt nog steeds op en dan wordt het weer helder en slaak ik inwendig een zucht van opluchting.
Maar wat als dat steeds minder gaat gebeuren? Ik zie om me heen wat dat met een mens doet. Verwarring, angst, terugtrekken in een veilige omgeving die later ook niet meer veilig blijkt.

Ik heb één geluk: ik heb dit al heel lang en het is niet veel erger geworden, dus maak ik me er ook geen echte zorgen om. Want, zorgen maken over iets waar je geen invloed op kunt uitoefenen is eigenlijk zinloos.

Af en toe is het grappig als ik met vriendinnen aan het praten ben en dan is het van ‘hoe heet die ook weer? Weet je wel, die met die krullen van toen? Oh ja, die, ik weet ook niet meer hoe die heet maar ik weet wie je bedoelt.’

Maar terugkomend op de wolk: het kan een wolk zijn die sombere dingen juist afdekt en de zonkant van het dagelijkse laat zien. Zo kan die wolk in het hoofd voor ieder een andere uitwerking hebben. Sommige worden angstig omdat zij de regie kwijtraken over hun leven, anderen worden boos en weer anderen worden juist vrolijker dan voorheen. Wolken in hoofden hebben enorme invloed op mensenlevens en lossen helaas vaak niet meer op.

Wolken, ik heb er de afgelopen tijd over gelezen, ze bekeken en gefotografeerd en zelfs na twee maanden merk ik: ze vervelen me nooit want:

Niets zo veranderlijk
als een wolk
.

wijze woorden

Vertel het me en ik zal het vergeten.
Laat het me zien en ik zal het onthouden.
Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.

Confucius (551 v. Chr- 479 v. Chr. Chinees wijsgeer)

Zie hier hoe onderwijs en opvoeding zouden moeten zijn.

wolken

Vanmorgen het wolkenproject met Nel afgesloten. Het was weer verrassend hoe wij er ieder op onze eigen wijze mee bezig zijn geweest. Dit was een van mijn stukken.

1925

Een foto in 1925 genomen waarop mijn grootmoeder, mijn tante Nel en tante Geert staan, samen met mijn moeder die toen nog een peutertje was. Ik denk dat de foto in Amsterdam werd genomen want daar woonden ze toen.

In datzelfde jaar 1925 liet Mussolini door de koning het parlement ontbinden en gaat hij bij decreet regeren als regeringsleider en Duce van het fascisme.
In Duitsland verschijnt Mein Kampf door Hitler. Het begin van duistere tijden.
Er gebeuren ook onschuldiger dingen zoals de eerste televisiebeelden, opgenomen in Londen door ingenieur John Baird.
De opening van de eerste autosnelweg ter wereld in Itali
ë, de huidige A8 tussen Milaan en Varese. En ook in dit jaar wordt de eerste TT van Assen verreden en de 500cc-motoren haalden de snelheid van 90 km. per uur.

In Duitsland komt ook iets goeds op de markt: de eerste kleinbeeldcamera van Leica en wordt in Nederland de later beroemde fotograaf en cineast Ed van de Elsken geboren.

Wat zouden mijn oma en tantes van dat alles geweten hebben toen deze foto werd gemaakt? Ik weet het niet en zal het ook nooit meer weten.

Frank

Kom terug

‘Kom terug’.
Als ik die woorden eens zó zacht zou zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht…

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
‘Ja’.

Toon Tellegen

En als dat dan mijn broer Frank zou zijn die vandaag drie jaar geleden is overleden. Nog een keer horen:’ ‘he zusje van me.’ Niemand zegt dat meer en ik mis het. Maar dan denk ik aan de jaren dat ik het wel heb gehoord en in gedachten hoor ik zijn stem het weer zeggen:’ he zusje van me’. ‘He, broertje van me’.

Verder kijken »