mooi proza

Momenteel herlees ik ‘ De grote vrouw’ van Meir Shalev. Ik houd van zijn manier van schrijven en vind al zijn boeken die ik heb het herlezen waard, soms wel drie keer. Een klein voorbeeld over hoe de hoofdpersoon over zijn moeder vertelt:

…’Omdat ze vaak hardop denkt en gedenkt, net zoals ze vaak hardop in haar boeken leest, krijgen wij keer op keer de bekende bijzonderheden te horen en te herkauwen. En omdat haar verouderende geheugen, als een pad dat weinig wordt betreden, allengs verandert- oude sporen worden er uitgevlakt en nieuwe planten komen er op- wordt het ons met haar hulp gegund om ons ook dingen te herinneren die nooit zijn gebeurd, en om samen met haar dingen te vergeten die nooit zijn gebeurd en zijn vervlogen’….

Over zichzelf vertelt hij:

…’Vaak wordt de waarheid nog eerder ontdekt door de voet dan door het oog, want zodra de voet een weg betreedt, bedaart hij, en met hem komt het lijf tot bedaren. De knie en de enkel glimlachen al, en het gekraak, dat de voorgaande stappen begeleidde, wordt aangenaam en zacht in de labyrinten van het oor. Dan is de tijd gekomen om de longen vol te zuigen met adem, het hoofd op te richten en het oog te laten zien waar het overheen heeft gekeken…

Dit zijn toch stukken die je graag nog eens herleest? Ik in ieder geval wel. Vooral in zo’n regenachtig weekend zoals nu.

mezelf

mezelf

wanneer ben ik mezelf?
het klinkt af en klaar
wil ik dat echt
of juist niet?

niets meer te vormen
te ontdekken
af en toe een beetje
mezelf zijn kan dat?

maar als ik mezelf
dan even niet ben
ben ik dan een ander?
of een ander deel van mezelf
dat nog onontgonnen is?

kan ik mezelf echt
helemaal leren kennen
en wil ik dan mezelf
nog wel zijn?

marisca

DWRkamp

Vanochtend vanwege de regen en een lege agenda weer eens door mijn fotomappen dwalen op zoek naar iets opvallends of naar wat er weg kan. Want wat ik jaren geleden een goede foto vond, vind ik nu het bewaren vaak niet meer waard. Dat geldt niet voor foto’s die deel uitmaken van mijn levensgeschiedenis. Zo zag ik net een aantal foto’s die gemaakt zijn rond 1963 toen ik nog heel veel zwom, waterpolo speelde en er op uittrok met de leden van zwemclub DWR ( de waterratten).

In de zomer gingen we op kamp en dan werd de bagage door meerdere ouders met auto’s weggebracht. Ook mijn vader reed dan mee en mijn moeder ging ook vaak mee. Ik heb er alleen maar leuke herinneringen aan al zijn de meeste herinneringen verdwenen in de mist van de tijd. Maar het gevoel kan ik zo nog oproepen. Zomers met mooi weer en zomers met alleen maar regen. Gelukkig waren er stapels strips en boeken mee en spelletjes, dus vermaken deden we ons altijd wel. En dat doe ik nog steeds, regen of niet. ( op de eerste foto staat vooraan mijn vader, mijn broer Leon is de jongen in het donkere jasje en de laatste foto, tja, ik dus).

zonnige zaterdag

Vandaag maakte het mooie weer en een lege agenda de keus makkelijk: fietsen! Dit keer eens een iets andere route dan normaal en nu heen via de Elswoutlaan (mooie herinneringen) en de Zeeweg (nog oudere herinneringen) naar Bloemendaal aan Zee.
Vroeger heb ik heel veel langs de Zeeweg gefietst naar het strand en dan zag ik (en iedereen die goed keek) de ‘zilverbomen’. Geen idee hoe die heetten en ik hoefde het toen ook niet te weten, ik had andere prioriteiten in die tijd.
Sinds de opleiding tot natuurgids weet ik dat het abelen zijn en dat die witte, viltige onderkant bedoeld is om de zon te weren. Deze bomen die populieren zijn en tot de familie van de wilgen behoren kunnen goed tegen zout op hun huid en doen het daarom hier zo goed. Wij leerden de stam te herkennen aan de ruitvormen: de wybertjes. Helaas zegt dat de kinderen van nu niets meer dus de wybertjesboom moet nu een andere naam krijgen voor de kinderen.
De boom doet al eeuwen iets wat sommige mensen in de 20e eeuw ook gingen doen: LAT. Living apart together: mannenbomen en vrouwenbomen apart en zaad van de mannen naar de vrouwen die het nageslacht in hun huis houden tot ze kunnen uitzweven.

Het fijne van alleen fietsen is dat je kunt stoppen waar en wanneer je maar wilt, dus de abelen op de foto gezet en het pad langs de Zeeweg, uit sentiment.

Dan beloon ik mezelf altijd met een kop koffie en een stukje lopen langs het strand. Opeens zag ik mijn schaduw in zee en dat moest natuurlijk ook even vastgelegd worden.

Terug door de duinen en dat is altijd een genoegen daar doorheen te fietsen. Wat bof ik toch dat ik in zo’n mooie omgeving woon, nog lekker kan fietsen en daarmee helemaal blij ben en tevreden.

tekening

In Katwijk nam ik af en toe wat van het strand mee naar ons huisje en maakte er een tekening van. Niet echt natekenen, maar meer me erdoor laten inspireren en dan mijn pen maar zijn gang laten gaan en zien wat er uitkwam. Zo ontstond ook deze tekening die me aan een soort rotstekening doet denken en waarin ik later een vogel ontdekte toen ik de tekening draaide. Dat is het leuke van geen vooropgezet plan hebben, maar de lijnen laten ontstaan door je pen in beweging te houden. Net zoals ik dat vaak doe met schrijven.

Tonden theatertoer

Hou kan een gehucht groots zijn? Door het om de twee jaar organiseren van een theatertoer met iedere keer bijzondere artiesten op bijzondere lokaties en dat alles georganiseerd door een aantal vrijwilligers uit het gehucht Tonden.

Tonden ligt in de buurt van Brummen en Zutphen en ik heb het geluk dat ik al drie keer voor mijn verjaardag op dit feest getrakteerd wordt door M. en K. uit Brummen die mij tegelijkterijd ook een slaapplaats aanbieden en een heerlijk maal.

Dit keer was het schitterend weer en overal vandaag kwamen de bezoekers op de fiets, dat is een vereiste. Iedere groep bestaat uit zo’n dertig personen en een begeleider die precies de weg naar de vier verschillende lokaties weet.
We starten altijd met koffie en gebak en dit keer een gedicht van de dorpsdichter uit Brummen. Dan gaan vier groepen op de fiets over kleine weggetjes, zandpaden naar een lokatie waar de bewoners hun huis en erf openstellen voor een voorstelling van zo’n drie kwartier. Dan begint de wisseling van lokaties en na twee keer is er een geweldige lunch, dit keer in de buitenlucht voor de voormalige school met de bijbel.

Onze groep begon op een boerenerf met een toneelstuk van Skakespeare: MacBeth, gespeeld door de toeschouwers en in drie kwartier kenden we allemaal het verhaal dat voor ons werd uitgebeeld.

Daarna hadden we een geweldige voorstelling van de King Sisters, houd die in de gaten. Zij wonnen dit jaar het Fringe Festifal en zijn echt een aanrader.

Toen terug naar de school voor een meer dan voortreffelijke lunch, heerlijk in de zon.

Daarna fietsten wij naar de voorstelling van de Vlaming Senne Guss die dit jaar finalist was op het Leids Cabaret festifal. Heel anders weer en heel apart weer genieten.

Als laatste fietsen wij naar de lokatie was Hassan el Rahaui optrad met weer een totaal andere voorstelling waarmee finalist werd in het Camarettenfestifal in 2018.

Daarna kwamen uit allerlei richtingen de fietsers weer naar de school voor een glas bubbels, nog een gedicht en de napraat.

Moe en zeer voldaan fietsten wij weer terug naar Brummen waar wij onze eigen nazit hadden. Een heerlijke zondag werd ook hier afgesloten met een lekkere maaltijd en een heerlijk glas.

En nu ben ik weer thuis, wacht de strijk, pruttelt het draadjesvlees en is het ook fijn hier weer thuis te zijn.

goed geraden

Maartje had het goed geraden: we waren in Artis. Loop in gedachten maar even mee via deze foto’s. De laatste is speciaal voor Mirjam.

op pad

Gisteren was ik op pad met F., de moeder van schoonzoon R. Je hoeft niet ver weg te gaan om toch in een andere wereld te zijn. Morgen meer foto’s die duidelijk maken waar we waren.

duintjes

Het is bijzonder te zien hoe nieuwe duintjes worden gevormd. Daar is niet veel voor nodig: wind, zand en een klein obstakel waar het zand achter kan schuilen. Dat zag ik op het strand vorige week en dus een foto van gemaakt. Tijdens de regendag ben ik gaan tekenen met dat beeld in mijn hoofd.

Haagse School

In Katwijk waren elke uur de luchten anders en dus bleven we die fotograferen en dan kan er zo maar een eigen Haagse Schoolcreatie ontstaan.

Verder kijken »