muziek

Morgen bij de dichtkring is het thema’ muziek’. Drie jaar geleden hadden we dat ook (blijft boeiend) en toen schreef ik dit gedicht:

fado

zij zingt
haar heimwee uit

de fluisterende lokstem
van een nabij verleden
dat steekt als een vuurdoorn

de hartenklop van verlangen
die bonkt als rollende stenen
in brekend water

die buldert
als een winterstorm
over een verlaten strand

rillend, trillend
als een verregende vogel
zingt zij haar heimwee uit

blij

Vandaag waren er heel wat mensen blij met het mooie weer. Fietspaden vol, parkeerplaatsen bij het strand vol, terrassen vol, volop wandelende en spelende mensen langs het strand, niet te vergeten de kinderen. En dat alles in februari terwijl het wel zomer leek.
Ton was met onze jongste naar zijn voetbalclub HBC en ook zij hebben genoten want het was een spannende wedstrijd en ze wonnen. Ik nam de gelegenheid waar om weer eens een stuk te fietsen, uiteraard met fototoestel. In de berm volop sneeuwklokjes en krokussen. Voor mijn gevoel waren vroeger de sneeuwklokjes veel eerder dan de krokussen en ander bollen, maar ik kan me vergissen. Ik stopte voor de sneeuwklokjes, zette ze op de foto, maar dat bracht niets nieuws. Toen ik weer stopte, nu voor de krokussen, zag ik in een van de bloemen een hommel, ik denk de net ontwaakte koningin want voor nakomelingen is het nog te vroeg. En het was net zoals een kind geniet in de ballenbak: op de kop stond ze, draaide zich rond, klom eruit en de volgende in, weer op de kop, over de kop, echt of ze aan het spelen was. Nu zijn dat natuurlijk mensengedachten, maar kijk maar even mee.

zonnige dag

Wat een heerlijke dag is dit geweest. Februari en lunch op het balkon waar het ruim 25 graden is. Met Ton binnen op de bank zat ik daar te schrijven. Later het geschrevene ingetikt in de computer want het moet later weer doorgestuurd kunnen worden naar Nel. En dan blader ik wat door mijn mappen en vind een woordgedicht over mijn geboorte- en leefstreek. Al enkele jaren geleden gemaakt maar nog even actueel voor mij.

KENNEMERLAND

k     kuststrook uit oude tijden

e     en mijn geboortegrond

n     natuur overal rondom me

n     nee, hier wil ik niet weg

e     eventjes wel op vakantie

m    maar dan weer snel terug naar huis

e     enkel wat duinen, verder is het plat

r     rood, geel, blauw en wit in de lente

l     langzaam fietsen door de bollenstreek

a    andere keren naar park, bos of strand

n    nergens zoveel te zien op een klein oppervlak

d    daarom ga ik hier nooit vandaan

KENNEMERLAND

weer thuis

Vanmorgen dorst ik het nog niet te schrijven dat Ton vandaag naar huis mocht. Dat vind ik de goden verzoeken, maar nu hij heerlijk in zijn eigen stoel thuis voor de tv zit, mag ik het wel zeggen.

We zijn blij dat hij, met hulp van de thuiszorg, de komende vijf weken thuis medicatie via het infuus kan ontvangen. Het ziekenhuis is goed, maar thuis is beter.

oude keukenkast

De oude keukenkast

Eens werd ik gemaakt voor een keuken in een groot grachtenpand. Het was er in de winter koud en in de zomer koel. Het was er vaak gezellig druk met een kokkin die iedere dag druk in de weer was met de maaltijden voor de familie en de vele gasten die er kwamen. Verder at het huispersoneel ook in de keuken en zo werd de sleutel in mijn slot heel wat rond gedraaid. Mijn kleur was toen groen, maar mijn slot is altijd van koper gebleven. Al moet ik zeggen dat het vroeger wel meer glom dan nu.

Ik ben nu al ruim dertig jaar bij deze mensen en ben gelukkig met ze mee verhuisd. Ik heb een nieuwe kleur gekregen maar merk dat ze nog net zo blij met me zijn als in het begin. Mijn slot wordt niet heel vaak gebruikt, al is daar de laatste tijd wat vaker gebruik van gemaakt. Dat komt omdat de huisheer iedere avond zijn ‘neutje’ uit een mooi glaasje drinkt en de mooie glaasjes staan in mij. Zo ook bijzonder bordjes die nog van het trouwen van de moeder van mijn mevrouw zijn.

Ik ben van gewone keukenkast veranderd in een soort schatkast en dat vind ik wel leuk. Zo heeft iedere tijd zijn eigen inhoud in mij gelegd en getoond. Maar of de generatie hierna ook nog zo blij met me is? Ik hoop het van harte want ik ben nog lang niet uitgeleefd.

De mensen waar deze kast over spreekt zijn wij en de kast hebben we ooit gekocht bij kweekschoolvriendin Wil en haar man Hans. De tekst is ontstaan door het project waar Nel en ik mee bezig zijn en vorige maand was het thema: slot/sloten.

weer

Afgelopen dinsdagmiddag is Ton heerlijk gaan bridgen. Maar dat heerlijke gevoel duurde niet lang want rond elf uur werd hij weer opgenomen in het ziekenhuis. Om moedeloos van te worden. Hopelijk mag hij volgende week naar huis en dan thuis zes weken antibioticum via het infuus. En dan maar hopen dat die tijd genoeg is om die nare bacterie te bestrijden.

Even een kleine gedicht van Lévi Weemoedt ter opvrolijking:

Desperate Housewife

Mijn huis is
zó vervuild
dat ik eerst
m’n voeten veeg
vóór ik naar buiten ga

Kijk, zoiets maakt me blij. Voel ik me direct een propere huisvrouw zonder dat ik iets heb gedaan.

lavendel

Vandaag een dag om de boekenkasten op mijn kamer eens door te nemen: wat kan weg en wat mag blijven. Ik vrees dat er weinig weggaat, maar alles weer eens ordenen brengt onverwachte ontmoetingen met boekjes en teksten. Zo vond ik een mapje met uitgescheurde kalenderblaadjes uit ‘Onze Taal’ en het eerste blad gaat over de vraag: Is het toevallig dat lavendel zo geschikt is voor badwater?
Omdat ik twee graag badderende dochters heb, draaide ik het blad om en las:

‘Nee. Het woord lavendel betekent: ‘wat dienstig is voor het wassen’. In Italië begon men deze plant al vroeg te gebruiken om baden geurig te maken. Middeleeuws-Latijn lavendulais een afleiding van het Latijnse lavare ‘wassen’.
Wij kennen de lavendel als sinds het Middelnederlands. Lavareis verwant met het Nederlandse loogdat een betekenisverandering heeft ondergaan van ‘sop’ tot ‘soda-oplossing’.


En als ik aan lavendel denk, zie ik de velden in Frankrijk terug tijdens onze vakanties daar en herinner me de geuren die eruit opstegen. En de bosjes lavendel die we later mee naar huis namen, zoals heel vroeger de bosjes heide. Die gingen in de linnenkast zodat ik zelfs maanden later door de geur weer even terug was in die lavendelvelden.

heilige van de dag

Vandaag is de naamdag van de heilige Apollonia. Zij leefde in de derde eeuw in Alexandrië(Egypte). Tijdens de vervolgingen van keizer Decius, tussen 248 en 249, werd zij opgepakt. De eerste legende vertelt dat een woedende menigte haar mishandelde waardoor haar tanden uit haar mond werden geslagen.

Een later legende (zie de afbeelding) beweert dat haar tanden een voor een werden uitgetrokken. Deze marteling was om haar van haar geloof af te brengen, maar zij was standvastig en stierf op de brandstapel. Latere kunstenaars hebben haar afgebeeld met een tang in de hand en in die tang een tand.
In de tijd dat tandbederf een algemene kwaal was, werd zij de aangeroepen tegen tand- en kiespijn. Tandartsen benoemden haar tot hun patrones.

Bij mij roept de naam heel andere beelden op. Toen ik jong was en op de zwemclub DWR (De Waterratten) zat, hadden wij een medepoloster die Plonie heette en haar naam was voluit Apollonia. Gelukkig had zij al haar tanden nog.

weer thuis

Ton zou oorspronkelijk gisteren uit het ziekenhuis naar huis mogen, maar er werd besloten dat hij wat langer moest blijven in verband met allerlei onderzoeken. Nadat er eerst tijden niets werd gedaan ging het vanaf eergisteren in een sneltreinvaart en vandaag kwamen de resultaten van de onderzoeken: de oorzaak van zijn ziekzijn was niet te vinden. Aangezien gisteravond de antibioticakuur afliep en ze momenteel niets voor hem kunnen doen, mocht hij plots aan het eind van de middagmaal huis. Maar voor je dan ook daadwerkelijk uit het ziekenhuis weg bent was het begin van de avond. Maar niet getreurd, Ton is weer thuis en daar genieten we van. Laat het weekend nu maar komen. We blijven heerlijk thuis, alleen voor de pannenkoeken van Pieter stappen we even in de auto. En voor het gezelschap van de (schoon)kinderen natuurlijk.

alleen de namen

Bij schrijflessen wordt altijd gezegd: toon maar leg niet uit.
Zo kwam ik onlangs een gedicht tegen over de eerste en tweede wereldoorlog ( ik kan het gewoon niet met hoofdletters schrijven) zonder dat het woord oorlog er in voorkwam of werd uitgelegd wat er van die oorlog te zien was, gewoon door het noemen van namen die met de oorlog te maken hebben gehad.

In Europa

We waren in Guernica
en reden toen langs Oradour,
Ieper en Rotterdam
terug naar huis.

Dat was een lange, zware
tocht tot hier, tot nu.

Volgend jaar gaan we
misschien naar Duitsland.

Hans Kuyper