tja

Zondag op de jaarmarkt stond onze boekhandelaar met wat kramen en daar ga ik dan natuurlijk snuffelen. Een van de boeken die ik kocht is getiteld “Adam at geen appel”. Het gaat over verhalen uit het Oude testament die door de schrijver Dick Berents historisch worden onderzocht. Alleen om de titel zou je het al kopen want die maakt nieuwsgierig. De inleiding begint goed:

…In 1989 moesten de leden van de onderwijsraad in de staat Texas de begroting voor het volgend jaar vaststellen. Zij wogen zorgvuldig het belang van de verschillende vakken tegen elkaar af. Toen iemand achteraf vroeg waarom ze helemaal geen geld hadden uitgetrokken voor het onderwijs in vreemde talen, was het antwoord: “We houden niet zo van dat nieuwerwetse gedoe. Als Engels goed genoeg was voor God toen Hij de Bijbel schreef, dan is het ook goed genoeg voor onze kinderen”…

Hier kan ik alleen maar van zuchten.

trouwdag

Vanmorgen, op onze 48e trouwdag sloeg ik het boek “Een brug naar de sterren’ open op de pagina waar een tekst van Roemi (die in Perzië leefde van 1207-1273) staat over de huwelijkszegen:

HUWELIJKSZEGEN

Mogen deze beloften en dit huwelijk gezegend zijn.
Moge dit huwelijk een heerlijke melk zijn
als wijn en honing.
Moge het vruchten en schaduw brengen
als de dadelpalm.
Moge dit huwelijk vol vrolijkheid zijn
en iedere dag als een dag in het paradijs.
Moge dit huwelijk een symbool van medeleven zijn,
een zegel van vreugde voor nu en altijd.
Moge dit huwelijk een vriendelijk gezicht en een goede
naam hebben,
een welkomsteken
als de maan aan de heldere daghemel.
Ik heb geen woorden meer om te beschrijven
hoe de geest zich in het huwelijk mengt.

Djelaloeddin Roemi

Ik besef hoe bevoorrecht wij zijn dat we nog steeds samen zijn en samen kunnen genieten van ons leven, met de mensen waar wij van houden.

hoera

Hoera! Net gehoord dat onze oudste dochter M. een beurs heeft gekregen om te promoveren. De komende vier jaar gaat ze weer flink aan de studie en ze heeft er zin in. We waren al trots op haar, maar nu nog meer.

En zo als altijd in het leven liggen vreugde en verdriet dicht bij elkaar. Morgen is het al weer een jaar geleden dat onze lieve zwager Wim overleed. We missen hem allemaal; zijn lach, vrolijkheid, behulpzaamheid. Morgen een kaarsje bij zijn foto.

fijne dag

Gisteren was een heerlijke dag ( vandaag trouwens ook, alleen anders). In de ochtend met fototoestel rond gelopen, op zoek naar roze in wat voor vorm dan ook. Het leuke is dat je dan ook vaak leuke bijvangst hebt. Zo zag ik een prachtig verwaarloosd hekwerk wat mooie foto’s opleverde. Heel veel bloemen waren roze, in etalages was roze, kortom, een roze zondagmorgen.

In de middag gingen Ton en ik naar de Filmschuur om de film ‘The Death of Stalin’ te zien. Ik heb zitten genieten en Ton viel in slaap.Hij vond er niets aan. daarna even bieren en bijpraten met M. op een overvolle Grote Markt. Op weg naar de bus langs een expositie waar ik eigenlijk vandaag heen zou gaan, maar ze waren nog open en we liepen er nu toch, dus. Ook zeer de moeite waard. Weer buiten gekomen zei Ton: ‘zullen we lekker uit eten gaan?’ Dat deden we en in het restaurant kwam ik tot de ontdekking dat ik de tas die Maartje mij had gegeven ( bedankt Marlies) bij de expositie had laten staan.

Dus ging ik vandaag op de fiets terug naar Haarlem. Was geen straf, helemaal niet als je heerlijk door het bos fietst. Verder een luie dag. Morgen weer in het huis eens aan de slag. Nu het balkon op, zonde om binnen te zitten.

spelen

Het fijne van het hebben van veel foto’s en een computer, dat je met die foto’s kunt spelen. Je neemt wat van de ene en stopt dat in de andere en zo maak je weer een nieuw beeld. Verder wil ik ieder fijne Pinksterdagen wensen.

Huis van Hilde

Gisteren had ik met nicht Joke afgesproken op het station van Castricum want we zouden samen naar het Huis van Hilde gaan, het archeologisch museum van Noord-Holland. Mijn treinreis liep gesmeerd, maar die van Joke werd door een open staande spoorbrug onderbroken en zij moest weer terug. Gelukkig zijn er nu mobieltjes, al hoorde ik de mijne pas een tweede keer toen zij al weer in haar woonplaats terug was. We spraken af dat ik gewoon het museum in zou gaan en dat zij zou komen zodra er weer een trein reed.

En jawel, om twaalf uur zag ik haar aankomen uit de trein want het museum ligt pal naast het station en ik zat boven in het restaurant op de uitkijk. Het is geen groot maar wel een boeiend museum, vooral als je van geschiedenis houdt en een Noord-Hollandse bent. Maar nu hadden we allebei trek in een lekker broodje en alleen nog maar zin om gewoon bij te praten want zo vaak zien we elkaar ook weer niet.

Al met al liep de ochtend dus anders dan gepland, maar we hadden er beiden geen spijt van dat we gekomen waren. En zo stapten we, ieder aan een andere kant van het perron, na een paar uur weer op de trein terug naar huis. Nieuwsgierig naar het museum, kijk op de site van Huis van Hilde en je krijgt een idee.

souvenir

Soms koop je een souvenir, soms maak je er zelf een.

zeeland vervolg

Als ik dit tik ben ik al weer thuis. We hebben een heerlijke week gehad op Walcheren en zo geboft met het weer. Maar thuis zijn is ook weer fijn, vooral als je kunt nagenieten van de foto’s. De foto van de boerenzwaluw die in de schuur naast ons zijn/haar nest had, is speciaal voor Ibo. Wat zijn het een prachtige vogeltjes en wat kunnen ze heerlijk kwetteren.

Hierbij een kleine impressie.

Zeeland

We zijn een paar dagen in Zeeland en boffen zo met het weer. Heerlijk op het eigen terras zitten terwijl de zwaluwen naast ons de paardenstal in en uit scheren. De mussen blijven tjilpen, de paarden snuiven en stampen met de hoeven. We zitten op het platteland. Het strand is wat verder dan gedacht, maar ik ben er twee keer gaan lopen met een zakje voor de strandvondsten aan mijn broek geklemd. Mooie stenen gevonden maar niet veel roze schelpen, de kleur van deze maand. Mooie oude stadjes hier op Walcheren. Cultuur en natuur rondom dus. Genoeg te genieten voor ons beiden.

oude tulpen

En wederom had ik oude tulpen in een vaas die erom vroegen: doe nog wat met ons voor je ons weggooit. En dat ik dus gedaan. In een stevige plastic zak eerst wat water en dan een paar gekopte tulpen. Foto. Daarna wat gele inkt erbij, wat blauwe en uiteindelijk ook rode inkt. En steeds op de foto natuurlijk. Ik deed het uit de hand ( ene hand fototoestel, ander zak water) en dat gaf achteraf heel wat onscherpte. Weg ermee dus. Maar er bleef wel degelijk wat over, zoals deze drie. En tenslotte heb ik het over twee zakjes verdeeld en in de vriezer gedaan. Dat gaat er later weer uit, benieuwd hoe het eruit ziet. En ook wat er nog meer mee kan gaan doen. Wordt dus vervolgd.