Op de dag dat Harrie 60 wordt is het al weer vier jaar geleden dat mijn moeder overleed. We hebben met kerst nog over haar gesproken en stukjes voorgelezen uit het poezenboek dat zij had geschreven. Humor, dat had zij en leuk schrijven kon ze ook. Daarom een foto van haar in haar goede dagen en een van toen zij nog heel klein was, samen met haar moeder en twee zussen. Want vergeten wordt ze niet.
moeder
uitjes
De afgelopen dagen twee keer met de trein op stap geweest. De eerste keer met Ton naar Amsterdam voor een rondje Bijenkorf en boekhandel Scheltema. Met tassen vol (afgeprijsde) boeken en een leuk vest kwam ik weer thuis. Eens per jaar zo’n uitje is genoeg. Maar mijn volgende uitje smaakt naar vaker. Gisteren met fotovriendin naar station Arnhem geweest en dat was smullen. Wat een prachtig station is dat, een kunstwerk eigenlijk. De hal deed me denken aan beelden van Henry Moore. We kwamen ogen tekort en ontdekten steeds weer nieuwe hoekjes, trapjes, uitzichten. En nu twee dagen bijkomen, lekker thuis achter de computer aan de foto’s werken of in een van mijn nieuwe boeken lezen. Geen gek einde van het jaar.
kerst
Vanmorgen samen met Ton naar de kerk geweest en genoten van het prachtige koor, de preek en het samenzijn. En nu, eind van de middag deel ik een stuk van het gedicht dat Freek de Jonge heeft geschreven voor Trouw. Ik pak de laatste twee strofen omdat het voor mij zo passend is bij kerst en bij de tijdgeest. En net als hij, ben ik vaak heel verbaasd over wat ik geschreven heb naar aanleiding van een thema, tekening of opdracht. Dat is het wonder van het creatief proces.
We hebben geen behoefte meer aan vragen
waar we geen antwoorden op weten
en nog het minst van alles
zitten we te wachten op een preek
Maar wat blijft er over van een wereld
zonder geloof in goed en beter
Wat moet er worden van ons leven
als de geest ontbreekt?
Blijf Het Verhaal vertellen
De wereld kan niet zonder
en ieder pasgeboren kind
is behalve een mysterie
bewijs van het wonder
dat het leven steeds opnieuw begint
Freek de Jonge, kerst 2017
oud en nieuw
Vanmorgen ‘ moest’ ik wat foto’s maken voor het goudproject met Nel en toen zag ik dat de amaryllissen hun beste tijd hadden gehad in de vaas. Maar weggooien, nee, dat kon ik nog niet. Ze waren zo mooi verkleurd en verschrompeld. Dus op de foto en zo maak ik van oud weer nieuw. Nu is het tijd om de appels te schillen voor de appelmoes, maar niet voordat ik de foto van de bloem even laat zien. En de oude bloemen mogen nu in de afvalbak.
nog meer muziek
Gisteravond met drie vriendinnen naar de oude Kerk in Heemstede geweest voor een kerstconcert van de zanggroep Wishful Singing. Ik had ze een keer op de televisie gezien, ik meen bij Herman Finkers en was toen diep onder de indruk van hun stemmen. Vijf jonge vrouwen met alleen hun stemmen, maar wat een hemels geluid. En dat klonk in de oude kerk helemaal prachtig. Kijk maar eens op youtube, dan zul je het horen. Denk niet dat het saai is, ze hebben genoeg humor om het een heel afwisselende avond te maken. En met een wijntje na had ik weer een heerlijke avond. Op dit moment hoor ik ze naast me. Laat het buiten maar druilerig zijn, binnen is het genieten.
muziek
De vraag was: speelt muziek in deze tijd van het jaar een rol? En zo ja, waarom?
Nou, ik word die top 1000 ieder jaar helemaal zat. Zoveel liedjes die ik het aanhoren niet waard vind, maar Ton luistert er graag naar. Hoewel, luistert. Als ik vraag wat hij van de vorige plaat vond zegt hij vaak’ oh, ik luisterde niet’.
Maar ik kan altijd naar mijn kamer waar het stil is en geen muziek aan staat. Maar soms heb ik er wel zin in, muziek die op dat moment bij mijn stemming past, niet met de tijd van het jaar of het moment van de dag. Als ik foto’s zit te bewerken zet ik bijvoorbeeld vaak muziek op en dat kan variëren van country tot opera of Gregoriaans.
In de auto wil ik graag meezingliedjes, vooral als ik in mijn eentje een stuk moet rijden. En er is dan geen kind dat zegt:’ ma-am’. Heerlijk lekker hard meezingen, soms zelfs tweestemmig.
Ik zou best in een koor willen zingen maar dat kost tijd en die kan ik dan niet aan iets besteden wat ik ook graag doe. En ik wil niet nog meer vaste dingen, dus geen koor, en dan zing ik maar in de auto. Lekker hard.
schrijfcafe
Vandaag in het schrijfcafe kreeg ik deze kaart en de startzin: als ik naar deze kaart kijk …
Als ik naar deze kaart kijk dan word ik blij. Dat komt door de kleuren, de beweging, de schoonheid van het raam. Het is zo mooi dat het heden past in het verleden. De traditie van gebrandschilderde kerkramen nu toegepast in het heden in de Grote Kerk hier aan de overkant.
Vakmanschap heeft alles met traditie te maken. De trots op het ambacht en dat door willen geven. En zo mooi dat jonge mensen daar gevoelig voor zijn, het over willen nemen.
Opeens denk ik aan al die kleine brouwerijtjes die er de laatste tijd zijn gekomen. Een oud ambacht, nieuwe bieren.
Maar terug naar het raam. Altijd als ik in kerken ben met gebrandschilderde ramen maak ik er foto’s van omdat ik zo geniet van de kleuren, de vormen en dat gevoel mee wil nemen in die foto’s.
(Het thema van het raam is ”vrede en verdraagzaamheid” en is van de Haarlemse kunstenaar Michel Overbeke)
dagelijks zwart wit
Op Facebook vroeg een fotokennis of ik van haar het stokje wilde over nemen van zeven dagen lang iedere dag een zwart wit foto maken zonder mensen en zonder woorden en die te plaatsen. Ik heb het stokje aangenomen en dit is de eerste foto van de serie. Weer heel iets anders dan het goud waar ik deze maand mee bezig ben.
lang geleden
Het is lang geleden dat deze foto in gemaakt. Ik kreeg hem van de week opgestuurd door Ibo. Het was 30 november 1988 en ik kreeg die dag de milieuprijs van de gemeente Heemstede. Wat een jong koppie nog. Het schilderij hangt nog altijd bij ons op de slaapkamer.
loesje
Deze kreeg ik van vriendin Nel. Iedere maand schrijven we een sprookje over de kleur van die maand. Die sprookjes zijn te lang om hier te plaatsen, maar als je ze wil lezen, laat het me dan weten, dan stuur ik ze per mail naar je toe.