gevulde baarmoeders

Gisteren met twee vriendinnen naar Leiden geweest naar de tentoonstelling Casa Romana in het museum voor Oudheden. En het was weer genieten. Niet alleen van de tentoongestelde voorwerpen, maar ook van de geschiedenis van de vroegere Romeinen en hoe de rijken onder hen woonden. We liepen door hun vertrekken en zagen de voorwerpen die daar gestaan konden hebben. Heel veel indruk maakte het glaswerk op ons. Wat een vakmanschap hadden de mensen in die dagen. Als je de beelden ziet, de mozaïeken, de stoffen, maar ook het prachtig gekleurde glaswerk, dan ben je stil. Je zit en kijkt en blijft een hele tijd kijken. Ook lekker natuurlijk om even te rusten, maar wij alle drie laafden ons aan de schoonheid van vooral het glaswerk.

Aangekomen in de keuken was het verrassend om daar verschillende recepten op kaarten te zien van gerechten uit die Romeinse tijd. En dat was griezelen toen we het lazen. Neem nu dit gerecht: gevulde baarmoeder.

Uitgebreid staat geschreven welke groente en kruiden er schoongemaakt moeten worden, fijngestampt en dooreen gemengd. Dat alles gaat dan in de goedgewassen baarmoeders. Die worden vervolgens gekookt in water, olie, garum met een bouquet van prei en dille.

Er staat niet bij of het menselijke dan wel dierlijke baarmoeders zijn. Waar zou je zoiets kopen? Op de markt? Bij de slager? En hoe zou het ruiken?

Ik heb even opgezocht wat garum is. Het is een vissaus, gemaakt van gepekelde vissen of de ingewanden van vissen en die liet men twee tot drie maanden gisten en inweken.

Het bezinksel, dat ook werd gegeten noemde men allec en de vloeibare saus die eruit zag als oude honingwijn noemde men liquamen. Ik las dat er overal in het Romeinse rijk fabrieken waren waar men garum maakte. Daarna werden ze in amforen vervoerd en bewaard. En ook die amforen waren te zien. Kortom, een goede besteding van een regenachtige dag.

namen

Hoe ontstaan namen eigenlijk? En wie bepaalt dat iets goed is en iets anders niet? Neem nu de namen van bewoners van landen.

Er zijn een aantal landen die eindigen op land: Nederland, Zwitserland, IJsland, Griekenland, Schotland, Engeland en Ierland, om er een paar te noemen. Nu zou je denken dat de namen van de inwoners op dezelfde wijze vervoegd worden. Maar dat is niet zo.

Bijvoorbeeld: Nederland: Nederlander- Nederlandse, IJsland: IJslander- IJslandse.

Maar Griekenland: Griek en Griekse, Finland: Fin en Finse, Schotland: Schot en Schotse, Ierland: Ier en Ierse.

Maar bij Rusland is het: Rus en Russin. Bij Engeland: Engelsman en Engelse.

Wanneer zou dit ontstaan zijn en vanwaar deze verschillen? Ik heb geen idee.

Neem nu ook Frankrijk: Fransman- Française. Waarom niet Fransvrouw?

Zo zijn er ook verschillen tussen onze provincies en vast ook bij de andere landen ter wereld. Leuk om over na te denken, zittend op het balkon.

uitspraak

Albert Einstein, Duits-Amerikaans geleerde die leefde van 1879 tot 1955 legde zijn relativiteitstheorie eens zo uit:

Een uur zitten bij een aardig meisje vliegt voorbij als een minuut, maar een minuut op een brandende kachel zitten lijkt wel een uur. Dat is relativiteit.

Deze geleerde man heeft zulke bijzondere, soms humoristische, uitspraken gedaan dat ik er een aantal heb opgeslagen. hierboven is er een van.

leisteen

Als ik naar deze leisteen kijk, denk ik aan mijn vader die zo trots was op de leiendaken die hij maakte. Nooit zou hij bedacht kunnen hebben dat je een stuk leisteen ook als schilderobject zou kunnen gebruiken. Ik ook niet trouwens, maar door Nel nu wel.

Nadat ik het beschilderd heb doet de grijze steen me denken aan de bergen waar ik ben geweest. Aan de rivier die er beneden stroomt en die in het voorjaar zo onstuimig kan zijn, soms zelfs vernietigend. En later weer tot rust gekomen, kabbelend een zomer doorbrengt binnen haar bedding.
Rondom bloeit de wilde flora in het dal met roze, paarse, lila, witte en gele bloemblaadjes.

De rivier die de eeuwen heeft doorleefd, de seizoenen langs heeft zien trekken, net als de voeten van de volkeren die hier voorbij getrokken zijn.

grijs
de steen
onstuimig de rivier
kleurrijk de wilde flora
leitekening

museum

Wanneer je naar een bloem kijkt, naar de kleur, zonder er een naam aan te geven, zonder voorkeur of afkeur, zonder op wat voor manier ook een scherm tussen jezelf en dat ding dat je als bloem ziet, te schuiven, zonder het woord, zonder gedachte, dan heeft de bloem een uitzonderlijke kleur en schoonheid.

Krishnamurti

In India geboren spiritueel leraar 1895-1986

Zo zou ik eigenlijk ook naar kunst kunnen kijken, maar dat deed ik van de week niet. Door teksten bij het werk te lezen of naar een stem te luisteren die achtergrond informatie bij een schilderij gaf, keek ik zoals zij naar het werk hadden gekeken.

Eigenlijk zou ik eerst gewoon moeten rondlopen en het werk dat me het meest treft tot me moeten nemen om mogelijk daarna pas extra informatie erbij te halen. Soms geeft dat je een nieuw inzicht, soms een bevestiging of niets. Maar dan moet je alleen naar een tentoonstelling gaan, anders werkt dit niet.

Samen met nicht J. ben ik vandaag naar het Frans Halsmuseum geweest. Wat ben je toch bevoorrecht als er dicht in de buurt zulke musea zijn waar je binnenloopt met je museumjaarkaart. Je hoeft niet lang te blijven, je komt gewoon nog een keer terug. Zal ik zeker binnenkort nog een keer doen.

nog meer moois

Het geboren worden van nieuw leven is een wonder. Mooi ook de gedaanteverandering van pop naar vlinder is dat. En als je mag aanschouwen dat een vlinder net ontpopt is, dan is dat, vind ik, een voorrecht. Ik zag het afgelopen week in de Hortus in Amsterdam. Zou zo terug willen om nog meer foto’s te maken, maar misschien is er dan net niets te zien. Dan maar van deze nagenieten.

gedicht

Ik weet dat er mensen afhaken als dit boven het bericht staat, maar dit gedicht is zo mooi. Vooral als je het een paar keer hardop leest en sommige zinnen eruit haalt. Alleen voor die laatste zin zou je het gedicht al overschrijven.

ZOMERNACHT

Doe nu eens even die gedachten dicht van je.
Denk nu eens liever niet na over morgen.
Kijk niet steeds weer die bosrand van gisteren
na, bramenplukker die je bent zoals vroeger
maar nu. Maak even geen onderscheid tussen
een wie en hoezo en de kans op anders.

Doe in je hoofd uit de lamp, hoor wat er is,
ademt en ritselt, kwaakt in de kikkers.
Leef met je lichaam van nachtwind de koelte.
Geeuw je een gat in je hart en proef het
zo rood als sap van bramen. Wees langzaam
door vogels gezongen het wordende licht.

C.O. Jellema
uit: Stemtest

gelukkig zijn

Vandaag is het negen jaar geleden dat ik een nier gaf aan Ton en die nier doet het nog steeds prima. Ieder jaar vieren we dan ook ‘niertjesdag’ en omdat onze familie van traditie houdt, vieren we dat met een etentje met elkaar in steeds hetzelfde restaurant.

Omdat onze oudste vandaag op vakantie is gegaan hebben we het gisteravond gevierd. En het was gezellig en lekker. Overdag was ik, voor het eerst, naar de Hortus in Amsterdam en ook dat was genieten want het gezelschap was fijn en zo ook de omgeving. Genoeg om me uit te leven met mijn camera, helemaal toen ik in een kas rondfladderende vlinders ontdekte. Wel steeds mijn lens schoonmaken want die besloeg geregeld. Er is niet veel nodig om je gelukkig te voelen, maar je moet het je wel bewust zijn. En ervan genieten en nagenieten. En dat deed en doe ik.

cirkel

Als ik aan een cirkel denk, is het eerste dat in me opkomt: de cirkel van het leven. Het levenswiel dat begint te draaien en uiteindelijk weer stopt. Maar ik zie ook de cirkel voor me waarbinnen de mandala wordt getekend, van leeg naar vol, voltooid en weer opnieuw beginnen met een lege cirkel.

Ben je veilig binnen de zelf getrokken cirkel rond je eigen leven? Nee, nergens krijg je de garantie van veiligheid.

In een cirkeltje blijven ronddraaien in gedachten brengt je niet verder. Soms moet je eruit breken, andere inzichten krijgen, frisse lucht brengen in stoffige gedachten die maar rond blijven spoken.

Een cirkel kan rust brengen maar als je er niet af en toe uitstapt, kun je ook te veel op je eigen-ik gericht blijven. Dan krimpt je wereld in. Droog je op.

ronddraaien
binnen een
cirkel van gedachten
brengt je geen oplossing
loslaten

stukje

Afgelopen vrijdag naar de textieltentoonstelling geweest in Rijswijk. Niet zo spectaculair als de papierbiennale maar toch genoeg te genieten. Natuurlijk met fototoestel en dan is het heerlijk om uit een enorm groot werk een stukje te pakken dat me aanspreekt. En dan thuis kijken wat ik ermee kan doen en zo het een eigen stukje te maken.

Verder kijken »