het Schip

Afgelopen zaterdag zijn Ton en ik met A. en R. naar Amsterdam gegaan naar het schitterende complex Het Schip, topvoorbeeld van de architectuur van de Amsterdamse School aan het begin van de 20e eeuw, zowel binnen als buiten. We hadden het geluk dat er net een rondleiding startte en zo mochten we een kijkje nemen in een krotwoning, het postkantoor ( dat eerst het museum was maar nu een onderdeel ervan), een woning en steeds weer werden wij gewezen op de bijzondere details, het ideaal van het verheffen van de arbeider uit zijn beroerde omstandigheden. Maar waarom wij zoveel van deze architectuur houden is omdat je de liefde voor het ambacht, voor de materialen, voor het verbeteren van het leven van de mensen er zo duidelijk in kunt zien. In de vroegere woning was veel herkenning zoals de worteldoek met salamander op de schoorsteen, de wandkoffiemolen, de snijbonenmolen, maar ook het keukentje met zwart-witbetegelde gootsteen.

Ook in de binnentuin was het goed toeven en ook daar voorbeelden van toegepaste stijl, zoals deze gemeentegiro bus, prachtige lampen, bomen in hun eigen stijl maar zo mooi passend. En als afsluiting op een terrasje samen lunchen. En dit was nog maar het begin van een heerlijk weekend. En dat allemaal dicht in de buurt. Het is een aanrader daar eens naartoe te gaan. www.hetschip.nl

verder spelen

Watermeloen, heerlijk met dit warme weer. Maar je kunt er meer mee dan alleen eten. Ik ben met de schil op het balkon in de zon aan het spelen gegaan. Dat heet nagenieten. Gewoonlijk ben ik meer van de voorafjes dan van de toetjes, maar nu niet.

van tippelaar tot tintelhoofd

Ik zat wat te bladeren in het zeer dikke ‘ handboek voor de puzzelaar’ en zag daar achter het woord ‘ tippelaar’ staan: wandelaar. Wat schetst mijn verbazing dat achter het woord ‘ tippelaarster’ niet wandelaarster staat maar : lichtekooi, straatmeid. Dit is toch discriminatie?

Zo staat achter ‘ tortelen’: minnekozen. Maar een ’tortelkot’ is geen minnekoosplek maar een bordeel. Van zacht naar hard, van lief naar betaald lief.

Ik zag nog twee hele leuke woorden: ‘ tintelkop.’ Dat betekent: driftkop, heethoofd.
En ‘ vonkenboer’. Ik had geen idee wat dat zou kunnen zijn en ‘ radiotelegrafist’ zou ik helemaal nooit erbij bedacht hebben. Ik ga er vast en zeker nog vaker in kijken.

heerlijke dagen

Wat een heerlijke dagen waren het van de week. Niet alleen wat betreft het weer, maar ook wat activiteiten betreft. Neem nu afgelopen donderdag. Om 11 uur afgesproken op het terras van het koffiehuis tegenover het CS in Amsterdam met nicht Joke. Ik was wat vroeg en zag op het volle terras nog een tafeltje vrij met zicht op de buitentrap. Er kwamen heel veel mensen omlaag, maar geen Joke. Dan bel ik haar even, ze had haar 06 nummer immers gegeven. Maar helaas, dat stond nog in de agenda en was ik vergeten in mijn telefoon te zetten. Nou, dan belt zij mij wel. Had ze al gedaan maar had ik niet gehoord, bleek later. Ik luisterde naar de gesprekken aan de tafel naast mij en toen ik nieuwsgierig werd naar de mensen van de verhalen en ze eens ging bekijken, zag ik twee tafels verder Joke zitten met het zicht naar de binnentrap gericht. Toen konden we aan de koffie met gebak.

Ons plan was te lopen naar het Amsterdam museum in de Kalverstraat en dat hebben we ook gedaan. Maar allebei zeiden we: in deze vakantietijd moet je hier eigenlijk niet zijn, zo druk op straat, een deinende massa mensen. Maar in het museum was het rustiger en we zijn op ons gemak rond gelopen tot ons lijf zei: nu zitten. Dat deden wij in de prachtige binnentuin en hebben daar ook geluncht. Heerlijke rustige plek midden in het centrum van een drukke stad. Toen we genoeg bijgepraat waren zijn we terug richting station gegaan maar niet voordat we stopten bij de beroemde winkel ( ik had er nog nooit van gehoord maar Joke gaat hier altijd langs op weg naar de trein) van de firma van de Linde. Ik ging in de ijsrij staan en zij bij het gebak: mergpijpjes en truffels. En zo stapten we even later ieder met een tas lekkers weer op de trein naar huis. Joke, het smaakte heerlijk, dank!

En gisteren met Ton een stuk gefietst en ook onderweg gestopt voor koffie en later voor de lunch in Penningsveer. Tja, en dan kun je gaan sporten maar de weegschaal geeft dan echt niet minder kilo’s aan. Maar ook niet meer en daar ben ik blij mee. Vandaag algehele rustdag, vooral voor Ton want die heeft weer een mindere dag. Maar we weten dat het morgen weer over kan zijn. En daar gaan we gewoon van uit. Intussen heb ik weer een geweldig boek gelezen van de schrijver van ‘ het leven van Pi ‘, Yann Martel. Het boek heet ‘ De hoge bergen van Portugal ‘ en is prachtig geschreven. Voor mij een herleesboek. Helemaal als het in de zon op het balkon kan.

woordelfjes en beeldelfjes

Hierbij schreven N. en ik:

vers
en verdord
daartussen groene blaadjes
de lavendel geurt zacht
nazomeren

m’


zonnig
twee bloemen
die heerlijke geuren
vier groene blaadjes klimop
zomergenot

n’

en hierbij schreven we

vrucht
doormidden gesneden
vol met zaadjes
voedsel voor hongerige vogels
voorbij

n’


heel
en half
bottels kleuren vol
zaadjes klaar voor verspreiding
vruchtbaar

m’

Je snapt nu vast wel dat wij een heerlijke ochtend hebben gehad.

beeldgedicht

Gisteren schreef ik al even over het maken van beeldgedichten dat ik bij vriendin N. voor het eerst deed. Je werkt dan niet met woorden maar met voorwerpen. wij kozen voor materiaal uit de tuin. Ted van Lieshout, de dichter, heeft daar een prachtig boek overgemaakt en dat was onze inspiratiebron. Maar om hele sonnetten te leggen, daar hadden we geen zin in, wij begonnen met een simpel elfje. Een gedicht dat bestaat uit elf woorden: eerste regel 2, tweede 2, derde 3, vierde 4 en vijfde regel weer 1 woord.

Nadat we alles hadden gemaakt en beschreven brachten we al het blad en de bottels naar Sushi het varken dat het met smaak opat. Zij ook een fijn moment zoals wij ook deze morgen hebben gehad. Klik op de foto’s om de beeldgedichten goed te kunnen zijn. Vooral die op foto 3 en 5 zijn een mooi voorbeeld. Ze zijn door N. gemaakt. Morgen laat ik tekst en beeld samen zien. Voor vandaag is dit wel lees- en kijkvoer genoeg denk ik.

schrijvend wijzer

Vanmorgen een heerlijke schrijfochtend gehad met vriendin N. Maar behalve schrijven hebben we ook voor het eerst beeldgedichten gemaakt. Maar daarover later. Nu een stuk tekst van vanmorgen.

Als je schrijft ben je wijzer dan je denkt”, Hagar Peeters.

Dat is zo, dat heb ik ook gemerkt. Soms als ik iets nalees dat ik heb geschreven ben ik er verbaasd over dat dat uit mijn pen is gekomen. Daarom vind ik het ook belangrijk om met pen en papier te schrijven en niet via de computer tikkend op toetsen. Ik moet de woorden voelen ontstaan via mijn pen. Ik denk dat er dan een wisselwerking ontstaat tussen lichaam en geest. Kijk, dit zou ik nooit bedacht hebben als ik hier nu niet zou zitten schrijven. Ik ben dus nu al iets wijzer geworden dan toen ik aankwam. Dat kan wat worden als ik klaar ben. Maar zo werkt het natuurlijk niet.

Niet alles wat uit de inkt aan woorden vloeit is van diepere betekenis. Soms is het een aanloopje tot. Maar wil ik daar komen dan is dat aanloopje nodig. Nodig om gedachten te ordenen, te toetsen. En het fijne is dat ik hiervoor van niemand afhankelijk ben en ik het ook overal kan doen. Geen bagagetrolley hoef ik ervoor mee te slepen, gewoon gaan zitten en schrijven.

Het is ook zo leuk om over dagelijkse woorden na te denken tijdens het schrijven. Opeens is zo’n afgesleten woord nieuw omdat het in het licht wordt gezet. En dan komt er van alles bij dat niet vanzelfsprekend is maar wel leuk en soms ook verrassend. En dan is dat gewone woord niet meer gewoon. Al schrijvend ga ik niet meer alleen zo vanzelfsprekend over dingen denken, maar ook achter en rondom de dingen denken. Dat vind ik het leuke aan schrijven. En dat ik er wijzer van kan worden, dat is mooi meegenomen.

ken uzelf

Wat is het toch heerlijk als er mensen zijn die een spreuk bedenken die op jou slaat en waar je blij van wordt. Neem nu de spreuk:

Creatieve mensen hebben geen rommel, die hebben overal ideeën liggen”. Heerlijk toch? Nu zijn er natuurlijk ook creatieve mensen met een heel opgeruimde werkplek, maar dat zijn denk ik mensen die meer vanuit hun hoofd werken en niet vanuit hun hart. Ik werk dus duidelijk vanuit mijn hart.

Dit vind ik ook een mooie: “Wees jezelf want een origineel is altijd meer waard dan een kopie”. En zo is het maar net. Heel kleine kinderen zijn nog zichzelf, maar dan komt de tijd dat ze net zo als anderen willen zijn en er net zo uit willen zien. Dat hoort bij die leeftijd en dan is het zo knap als je als eenling er anders uit durft te zien, andere belangstelling durft te tonen dan de groep.

Probleem kan zijn dat je er pas laat achter komt wie jezelf bent. Je moet er namelijk moeite voor doen om dat te weten te komen. Schrijven kan daarbij helpen, dat ervaar ik geregeld. Door te schrijven naar aanleiding van een woord, stelling, tekening enz. kom ik er weer achter wat belangrijk voor me is, waarom dat zo is en waarom ik daar niet altijd naar handel. En ken ik mezelf nu onderhand helemaal? Nee, maar ik heb hopelijk nog de tijd om daar achter te komen.

niertjesdag

Vandaag is het al weer acht jaar geleden dat ik een nier gaf aan Ton en Fluweelbloem ontstond. Wat is er veel gebeurd in die tijd en wat een geluk hebben we gehad dat we nog steeds samen zijn en nog steeds van een moorkop ( die is Ton nu halen) kunnen genieten, van samen naar een museum gaan, maar ook dat Ton gewoon alleen thuis kan zijn en ik de hort op. Veel dus om dankbaar voor te zijn en zoals ieder jaar sinds Ton weer kan eten vieren we dat met een etentje met de kinderen. Zo ook vanavond, dan vieren we het leven met elkaar.

dagje Katwijk

Vandaag met vrienden H. en E. naar Katwijk gegaan omdat daar in het museum een grote tentoonstelling van de schilder Blommers is en Ton, H. en E. daar enorm van genieten. Ik ook, maar toch anders, ben meer van de latere schilderkunst. Toch was het ook voor mij genieten in het altijd heerlijk museum. Maar wat het vandaag speciaal maakte was het voorafje. Toen we bij het museum aankwamen stond er een enorme lange rij mannen, vrouwen en kinderen in klederdracht uit allerlei verschillende streken van Nederland. Het bleek nationale klederdrachtdag te zijn en zij gingen lopen door het centrum van Katwijk. Boften wij even.

Maar toen bleek de accu van mijn fototoestel leeg, dom, dom, dom. Zoveel moois vlak voor mijn neus, prachtige details van kanten hoofddeksels, (nep)gouden hoofdhangers, schitterende jurken, hoeden, tasjes enz. Gelukkig had H. wel een volle accu en kon hij wat foto’s aan me doormailen. Na het museum naar het strand voor een lunch binnen en afsluitende koffie buiten. Gelukkig geen paraplu nodig gehad al had ik wel bij me en wel een zonnebril nodig, al had ik die niet bij me. Al met al was het weer een heerlijke dag.

De dames op de foto zijn echt al lijken het zo net drie poppen. Een is in dagelijks kleed, de ander op haar zondags zoals de hogere stand gekleed ging en een op haar zondags zoals de middenstand gekleed ging. Zij vertelden dat ook klederdracht aan mode onderhevig is en wordt beïnvloed door de gewone mode. Ik ben helaas vergeten waar ze vandaan kwamen.

Verder kijken »