Mens zijn- dat betekent, beknopt uitgedrukt:
verantwoordelijk zijn. Het betekent zich beschaamd
te voelen ten overstaan van een ellende
waarmee men ogenschijnlijk niets heeft te maken.
Het betekent trots te zijn op een overwinning,
welke de kameraden hebben behaald.
Het betekent dat men, terwijl men zijn
steentje bijdraagt, beseft, dat men bijdraagt
aan de bouw van de wereld.
Antoine de Saint-Exupéry
Als we toch zo zouden kunnen leven, wat zou de wereld er dan anders uitzien. Niet jaloers zijn op het succes van de ander maar meegenieten en trots zijn op die ander en de prestatie. Maar dat eerste deel, dat is voor mij ook heel herkenbaar. Die plaatsvervangende schaamte om wat mensen, waar jij voor jouw gevoel bijhoort, doen of zeggen. Zoals de politie die een donkere jongen in een mooie auto aanhoudt, alleen vanwege het feit dat hij een donkere jongen is. Dan schaam ik me als blanke terwijl ik niets met het voorval te maken heb. Het bovenstaande stuk gaat heel erg over bewust leven, weten wat belangrijk is voor een goed leven in een goede wereld. Een utopie? Deels, maar er zijn nog steeds mensen die iets bijzonders doen om een ander een beter leven of een beter deel van leven te geven en die zo hun steentje bijdragen aan de bouw van de wereld.
Ik ga zijn prachtige boek: de kleine prins’ weer tevoorschijn halen en herlezen en genieten van de tekeningen. Dat was zijn steentje aan de bouw van de wereld, prachtige diepzinnige teksten in eenvoudige woorden in een taal die voor kinderen en volwassenen boeiend is.