Zaterdagavond naar een voorstelling van Peter Pannekoek geweest. De hele zaal had een geweldige avond, behalve de man naast mij. Hij zuchtte wat, gaapte wat en zei:’ ik vind er niks aan’. Die man was mijn man. Naast lachen waren er ook doordenk-momenten en een daarvan sloeg op wat ik net las:
‘Als je binnenkort zou sterven en nog één telefoontje kon plegen, wie zou je dan bellen en wat zou je dan zeggen? En waar wacht je op?’
Stephen Levine.
Dat is zo waar. Zeg tegen mensen waar je van houdt dat je van ze houdt, mensen die je bewondert dat je ze bewondert en waarom. Niet denken: dat weten ze wel, of, dat staat zo stom. Denk eens andersom. Hoe zou jij het ervaren als je gezegd wordt dat er van je gehouden wordt? Dat doet je toch goed? Dus niet wachten tot complimentendag, maar gewoon doen op allerlei dagen. En, ik heb het al vaker gezegd: zie je iemand zonder glimlach, geef hem de jouwe.