avond

Van de week was ik op een avond aan het fotograferen in de schemering op ons balkon en opeens vloog er een vleermuis rond mijn hoofd. Dat vond ik heel bijzonder. Vlak ervoor had ik, net als vanmiddag naar een zwerm vogels zitten kijken die op de wind heen en weer wiegden, daalden, opstegen, kortom, volgens mij pret hadden zoals ik vroeger op de schommel.

En dan zie ik een gedicht dat ik ooit maakte dat hier mooi bij past.

AVOND

een dartele zwerm
danst in het avondrood
het ‘ morgenmooiweer’
tart de aantrekkingskracht
van stilliggend water
dat net zo onverwacht
toeslaat als vleermuizen

met radarcontrole

m’

44 jaar

Raad

Neem nooit een dichter, m’n dochter.
Zo een met een dichterskop,
zo eentje met lange haren,
zo een op een zolderkamer,
zo een wordt er ook met de jaren
niet monogamer op…

Wat jij in hem liefhebt, dochter,
staat al in zijn bundeltje Donkere sneeuw.
Daarin staat al het verhevene.
De rest krijg je ’s morgens bij zevenen
thuis. Als een meeuw.

Neem liever de kruidenier, dochter.
Want alle tederheid die bij hem
uitstijgt boven de kersenjam
en boven de kleine zakjes blauw,
dochter, is altijd voor jou.

Annie M.G.Schmidt

Nou, ik heb ook geen dichter gekozen maar een bouwer en heb daarmee gisteren de verjaardag van ons 44 jarig huwelijk gevierd. Ooit verzekerde hij mij dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij zou willen scheiden want…’ ik heb geen zin in dat gedoe’.
Maar tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt dat ik toen ‘ ja’ heb gezegd.

heemstede

Tijdens het opruimen kwam ik natuurlijk weer iets tegen waarvan ik dacht: dat is leuk voor Fluweelbloem. Het was een stuk over Heemstede dat ik ooit heb gemaakt en daarin heb ik iets geschreven over de naam van ons dorp. Want zo noemen wij het altijd: ik ga naar het dorp; dat is bij ons in het dorp, enz.

De naam Heemstede is samengesteld uit heem en stede.het woord ‘ heem’ of ‘ heim’ wordt vaak met een ander woord verbonden. ‘Uitheems’ heimwee’.

Heim betekent: huis, woning. Heimwee is een ziekte die ontstaat uit verlangen naar huis. Heim betekent ook: tuin, omheining, beschutting; ofwel: geheim, verborgen. Heim is de wortel van het oude werkwoord heimen, dat verbergen, bedekken, verschuilen betekent. Heim kan ook ‘ wijk’ betekenen. Sassenheim: wijk van de Saksen.

Stede is de wortel van het oude werkwoord steeden. Dat betekent: grondvesten, vaststellen, bevestigen. Stede betekent ook: stad, plaats.

Heemstede zou dus kunnen betekenen: plaats van het huis; omheinde plaats; geheime plaats; verborgen plaats; bevestigd huis.

Maar mogelijk zijn er nog meer/andere betekenissen. Dit zijn degene die ik heb opgediept.

het resultaat

En dan zijn hier enkele foto’s van het eindresultaat. Helaas nog geen foto van mijn kamer want die is als enige nog redelijk chaotisch ( hoe kan het ook anders). Ik kan er lopen, dit typen, zelfs een boek terugvinden dat ik onlangs heb gekocht, maar verder moet er nog een hoop door mijn handen en hoofd: mag het blijven of moet het weg. Maar we gaan nergens heen dus heb ik alle tijd. Geniet maar even mee.

Buitengesloten en binnengeslopen

Nee, nog geen tijd gehad voor de foto’s want vandaag waren er andere bezigheden. Ton en ik gingen apart en samen op pad. Bij die laatste activiteit ging er wat mis. We gingen naar buiten en Ton trok de deur dicht. Normaal moet je een paar keer trekken voor hij sluit, maar nu:in 1keer. Toen zei Ton:’ ik ben mijn sleutels vergeten’ . Geen  probleem, dacht ik, dan pak ik even de mijne en maak de deur open. Maar dat ging niet want Ton zijn sleutel zat aan de binnenkant van het slot. Wat nu? Sleutelspecialist bellen om slot open te breken? Hoe kom je aan zo’n nummer? Ton begon aan het raam van de slaapkamer te sjorren en wat de hele week niet lukte, lukte nu wel:het raam schoof langzaam open. Maar hoe kom je binnen? Het raam zit vrij hoog. Gelukkig was de buurvrouw thuis en mochten wij haar trap lenen. En oh wat jammer dat mijn fototoestel ook binnen lag. Langzaam zagen wij Ton naar binnen verdwijnen en even later opgelucht door de voordeur naar buiten komen. Toen konden we met een gerust hart onze boodschappen gaan doen.

Ongelooflijk

Het is bijna niet te geloven:zo zit je op maandagmorgen om half 7 aan het ontbijt in het eerder genoemde hotel en zo zit je weer aan je eigen tafel met de vertrouwde spullen om je heen. Om 8 uur kwam de verhuizer en met de lift kwam doos na doos naar boven. Omdat op heel veel dozen ‘ Marisca’ stond was mijn kamer binnen de kortste overvol. Dus ging ik als een gek de dozen boeken uitpakken en de boeken in de kast zetten en de lege dozen weer wegbrengen naar het balkon. Ook in de kamer stonden muren van dozen, net als op de gangen en de andere kamers. Toen de verhuizers vertrokken waren zijn wij gaan liggen en kwamen eruit toen de bel ging en de vriendenhulp arriveerde. En wat die met z’n drietjes hebben verstouwd is ongelooflijk . ‘S Avonds was de slaapkamer, de keuken en de kamer dozenvrij en hebben we voor het eerst met elkaar hier gegeten. En weer in ons eigen bed na drie maanden was ook heerlijk. Vanmorgen kwam weer een andere vriendin die ook van aanpakken weet en zij heeft beneden de berging opgeruimd en weer heeft dochter A. alle lege dozen weggebracht. En nu ben ik totaal op maar zit wel lekker naast Ton op het balkon en staat eerder genoemde dochter in de keuken het eten klaar te maken. Straks komt andere dochter even mee-eten en misschien een van de jongens ook. En morgen doe ik alleen  wat kleine  klusjes . Mijn nog overovervolle kamer moet nog maar even wachten. Nu genieten van het uitzicht en het binnenzicht. Foto’s volgen later.

Wat een cadeau

Vanmorgen voor de laatste keer met een eivolle auto naar Heemstede gereden. Daar de meeste dozen uitgeruimd, koffievisite ontvangen, nieuwe schoenen voor Ton opgehaald, brood gegeten en even bij A. En R. Langs geweest. Toen zakten we door onze hoeven dus spoorslags naar hotel De Zoete Inval waar we dit weekend verblijven. We hadden een eenvoudige kamer geboekt maar tijdens het inchecken hoorden we dat we geüpgraded waren naar de meest luxe kamer met aparte zitkamer, balkon, luxe badkamer en kingsize bed. Het waarom werd er niet bij gezegd. Maar toen we de zitkamer binnenkwamen stond daar een kaart van nicht M. En neef A. Die ons dit cadeau gaven. Je snapt, de tranen sprongen spontaan tevoorschijn.wat een onverwacht lief cadeau.  En nu heb ik heel lang geslapen en zit ik met een kop thee bij de hand dit te typen. De balkondeuren staan open en buiten schijnt de zon. Opeens moet ik aan een paar dichtregels denken die ik zei op ons 25 jarig trouwen:

geen dag kan zo beginnen

als deze dag begon

ik kwam mijn binnen

en daar was enkel zon.

En zo voelt deze dag ook. Zon in Noordwijkerhout, daarna in Heemstede en nu in ons hotel. We hebben boeken mee, er staat een grote tv. Wij zullen ons niet vervelen.

Afsluiten en openen

Vandaag de laatste dag in ons vakantiehuisje. Ton is op de Kerklaan en ik ga het huisje schoonmaken en de laatste spullen verzamelen. Gisteren is de kleine verhuizing geweest. Dit keer drie auto’s vol spullen en weer mijn twee vriendinnen die de fiets terugfietsten. Nu hadden ze beter weer dan in februari. De eerste boeken hebben een plekje gevonden in een van de twee grote boekenkasten. De eerste kleren hebben hun nieuwe plek gevonden in de mooie kasten op Ton zijn kamer en ook in de keuken zijn al wat laden en kastjes een beetje bezet. De gordijnen hangen en op wat kleine klusjes na is ons nieuwe huis klaar voor de grote verhuizing maandag. En wij? Wij zijn er helemaal klaar voor. Dit weekend nog even elders buitenshuis logeren en dan kan het grote uitpakken beginnen.

de eerste films

Stel: je hebt af en toe een wat onscherpe zwartwit foto’s gezien en dan komt er iemand in je dorp langs die beweert bewegende beelden te kunnen laten zien op een doek. Dat geloof je niet, dus je gaat kijken of dat echt waar is. In ‘ Boy’ van Bernlef wordt beschreven hoe dat rond 1900 in Amerika ( maar dat zal elders ook) eruit zag.

…’Voor een nickel per voorstelling kon je zo’n theatertje binnen waar het naar uien en pinda’s rook. Het publiek zat op eenvoudige houten keukenstoelen en reageerde met luid geroep op wat er op het scherm gebeurde. Vaak zat er een pianist ter zijde van het podium, die met bonkend geweld de scènes van een muzikale omlijsting voorzag. Tussen het wisselen van de filmrollen werden er populaire liedjes gespeeld die luidkeels werden meegezongen. Er kropen kinderen in het halfduister tussen de stoelen rond en veel vrouwen zaten onder het kijken te breien of aardappelen te schillen…

…die eerste films vertelden nog geen enkel verhaal. Ze lieten alleen maar gebeurtenissen zien. Dat je een stukje van de werkelijkheid kon bewaren en steeds maar weer opnieuw vertonen, dat was het werkelijke wonder. Die eerste bezoekers gingen daarom vaak iedere dag opnieuw kijken om te controleren of die gefilmde beelden echt wel bewaard waren gebleven…

En dan nu: je maakt wat mee, filmt het en zendt het door over de hele wereld als je wilt. Wat een verschil. Daarom is het zo heerlijk te lezen en voor je te zien hoe het begin is geweest.

twee citaten uit Boy

Als ik ergens loop zonder fototoestel en ik zie iets dat mijn aandacht trekt, dan maak ik van mijn hand een kokertje en kijk daardoor. Dan heb ik een idee hoe een foto eruit zou kunnen zien. Het is inmiddels wel bekend dat ik graag oude muren en muren met opschriften, scheuren enz. fotografeer. Daarom vond ik onderstaand citaat uit ‘ Boy’ van Bernlef zo leuk:

Hij maakte een kijker van zijn rechterhand en tuurde zo naar de huizen naast de spoorbaan.’Ik heb laatst een blinde muur gefotografeerd,’ zei hij. ‘ Een prachtige foto, al zeg ik het zelf. Ieder steentje is anders. Je kunt er de lichtval aan aflezen, de verschillende diktes van de specieranden, de lichte brokkeling aan de randen.’
‘ Een blinde muur,’ zei William. ‘De uitdrukking zegt het al. Omdat mensen er niets in zien, verklaren ze de muur voor blind.’
John lachte…

Voor mij bestaan er eigenlijk geen blinde muren in de betekenis van: niets aan te zien. Ik zie bijna overal wel iets in, of aan.

In het boek staan genoeg stukken om te citeren, maar ik pak er nog een korte uit.

…De weilanden gingen over in laag glooiende, vaalgroene duinen. Hij zag een man met een jutezak lopen, waarschijnlijk een stroper die achter konijnen aan zat. Coney Island was een verbastering van Konijnen Eiland, zoals de eerste Hollandse emigranten dit gebied in de zeventiende eeuw hadden genoemd. Als die Hollanders het indertijd een beetje slimmer hadden aangelegd zou New York nu een Hollandse stad zijn geweest en werd er over de hele wereld Hollands gesproken…

Dit heb ik nooit geweten en ik denk dat ik niet de enige ben.

Het boek speelt rond 1900 rond New York en er staan ook een paar leuke stukken in over het begin van de film. Maar dat komt een andere keer.

Verder kijken »