Ik deed vanavond een schrijfoefening rond het woord’ ‘verbinding’ en maakte er uiteindelijk een rondeel van.
je verbonden weten maakt je sterker
het verstevigt je zelfbeeld
laat je groeien, bloeien
je verbonden weten maakt je sterker
de wereld wordt minder bedreigend
je weet je gezien, geliefd
het verstevigt je zelfbeeld
je verbonden weten maakt je sterker
Gisteren was de begrafenis van Ton en het was mooi en liefdevol. Dit zou je zo ieder toewensen. Al een tijd geleden maakte ik onderstaand gedicht en zo voelde het ook voor Ton. Toen hij echt losliet kon hij sterven. Daarna kon ik hem nog niet loslaten en ging ik elke dag, soms twee keer, naar hem toe. Gewoon bij hem zitten, tegen hem praten, wat schrijven en dan weer lopend naar huis. En nu zeg ik zijn foto goedemorgen en brand ik er een lichtje bij. Want ik laat hem niet los, hij zit in mij verankerd.
de oude boot
de oude boot kan niet meer
op eigen kracht de koers bepalen
kan niet meer alleen op pad
de oude boot voelt lekwater
binnendringen, kieren kieren
steeds wijder
verbanden raken los
de einder komt in zicht
ankers vallen ratelend
in de donkere diepte
de oude boot kan niet meer
en laat los, laat alles los
Ik doe weer mee aan de 12 creatieve dagen maar er zijn zoveel opdrachten per dag dat ik er maar 1 uitkies en de rest, als ik zin heb, later doe. Vandaag weer een boeksel gemaakt omdat het thema ‘verbinding’ was en ik dat bij onze kerstdagen vond passen. Het waren mooie kerstdagen, afgewisseld door bezoek en rust thuis. Nadat ik de woorden had geselecteerd die met verbinding te maken hadden voor mij gebruikte ik ze in een gedicht. Dat werd dit: (klik erop om het vergroot te zien)
Ik maakte een woordgedicht bij het woord ‘december’.
december
d dagen donkeren vroeg
e en lichtjes hangen in de straten
c cirkels van het jaar
e elk jaar weer opnieuw
m maken we ons klaar voor
b bezoek met de feestdagen
e en zijn daar druk mee bezig
r rust keert terug in januari
december
Gisteravond hadden we een prachtige avond samen. Vandaag is het een rustdag voor ons en ben ik begonnen aan de eerste van 12 creatieve dagen. Eerste opdracht was een boeksel te maken rond een woord dat bij me past. En toen ik ‘samen’ zag wist ikdat dat het woord moest worden. Ik heb er ook nog een klein gedicht bij gemaakt.
Voor de fotoclub ben ik niet op pad gegaan maar heb ik in mijn voorraad foto’s zitten struinen en ben die gaan bewerken. Ik ben nu een serie zwart/wit/grijs aan het maken en deze keer nam ik foto’s die ik van riet en grassen had gemaakt. Dat blijf ik boeiend vinden om te fotograferen. En toen ik ze net even opzocht dacht ik eraan dat ik dat beeld ooit had gebruikt in een gedicht. Kan ik nu mooi combineren.
riet
zoals riet
gebukt gaat
onder vlagen
buigt zij
onder striemende
woorden
kreunt onder
neerbuigend geweld
droogt uit
knakt
windstilte
komt
te laat
m’
Al bladerend door mijn gedichten kwam ik het volgende gedicht tegen dat ik lang geleden voor iemand anders schreef maar dat nu van toepassing is op onze huidige situatie.
en plots
zonder waarschuwing
ben je bijna op je eindbestemming
geen plannen meer te maken
voor later maar de tijd
meten in maanden
stil begint
het grote loslaten
m’
Ik scheurde ooit een foto uit een krant, ging daarin met kleur en pen aan de gang en kwam die van de week weer tegen. Daar heb ik woorden bij gezocht uit mijn voorraaddoosje en daarna heb ik met die woorden een gedicht gemaakt. Het een heeft invloed op het ander en zo kan er iets ontstaan dat zonder beeld en uitgezochte woorden nooit dit gedicht had kunnen worden. Klik erop om het vergroot te zien.
Tijdliedje
Ik wou dat het altijd zomer was
zomer was
dat we dreven op een luchtbed
dat we zweefden op een wolk
Ik wou dat het altijd herfst was
zomer herfst was
dat we blauwe bramen plukten
dat we blauwe monden kregen
Ik wou dat het altijd winter was
zomer herfst winter was
dat we vroren tot we kraakten
dat we schaatsten tot we gloeiden
Ik wou dat het altijd lente was
zomer herfst winter lente was
dat we renden door de regen
dat we lachten als een liedje
Ik wou dat het altijd
zomer herfst winter lente was
dat het nooit was afgelopen
dat het weer begon
Jos van Hest
Dit gedicht had ik ooit uitgescheurd en ik kwam het deze week weer tegen. En omdat het een zomer met droogte, regen, hagel, storm is geweest vond ik het een passend gedicht. Ik zocht bij mijn tekeningen en deze seizoenvogel vond ik er wel bij passen.
~