Vorige week kregen wij van Nel een gedichtje, of eigenlijk twee, maar ik pak er nu een van.
Het verleden
trekt op
de toekomst
levert in
leef je leven
in dat beetje
ertussenin.
Pien van der Wal
Ja, zoals je een broek optrekt en hij dan steeds hoger om je lijf komt, zo trekt het verleden op. Ik ben al bijna helemaal verleden met een steeds kleinere toekomst maar leef dat stukje ertussenin nog volop. En ik kijk toch ook nog uit naar de resterende jaren waarin ik nog kan genieten. Van de week een ontroerende film gezien over personeel en bewoners van drie verzorgingshuizen hier in de omgeving. Daar zag ik twee vriendinnen van mij die de toekomst niet meer kunnen zien en of zij volop in het verleden leven, helemaal in het nu of zich er totaal niet meer van bewust zijn, dat weet ik niet, zij kunnen het niet meer aangeven. Als ik bij hen ben geweest en weer naar huis fiets dan tel ik wederom mijn zegeningen. Ik kan nog lachen met mijn vriendinnen, genieten met mijn kinderen, lekker thuis een stamppot eten terwijl ik een boek lees anders eet het zo alleen.
Vanmiddag bridgen, en daarbij wordt gekletst, gelachen, van lekkere hapjes gesnoept. Een heel goede tusseninmiddag.
~
